Έξω έχει ήλιο. Έχει και σύννεφα.
Με αρέσει το Φθινόπωρο. Λατρεύω τον Χειμώνα.
Οι Έλληνες λένε, έχουν μια αγάπη για την μελαγχολία. Όχι σαν τους Σκανδιναβούς. Όχι. Την μελαγχολία στην τέχνη.
Κάποτε είχα διαβάσει ένα άρθρο στο Ποπ&Ροκ. «Γιατί οι Νότιοι αγαπούν την σκοτεινή μουσική». Υποστήριζε ο Φραγκος, αν δεν κάνω λάθος, ότι όλοι οι λαοί της Μεσογείου έχουν μια αγάπη για την κλάψα, την μιρλα και την κατάθλιψη. Στην τέχνη πάντα. Αναφερόταν κυρίως στην άνθιση της Goth, αλλά και την παντοτινή μας έλξη από τη new wave, το θεατραλε, την americana. Τα δοκιμασαμε και μας πανε.
Σκέψου… Depeche, Sisters of Mercy, Dead Can Dance, the Cure, Nick Cave, Waits, Smiths, Antony and The Johnsons…
Αντίθετα οι Βόρειοι λαοί έχουν μια τάση να ανεβάζουν στα charts τους μια ατελείωτη χαρά.
Aqua, Chicky girls, Abba. Δεν ξέρω άλλα χαρούμενα γκρουπακια γιατί είμαι και γω «ωραίος ως Έλληνας», αν και μεταξύ μας φέρνω λίγο σε μουσάτο Σκανδιναβό αλλά θα το διορθώσω με μια πλαστική στο ιατρείο των MacNamara και Troy.
Για να επιστρέψω όμως στο ,άσχετο με όσα είχα στο μυαλό μου να γράψω αρχικά, θεματακι, η εξήγηση για αυτό το παράδοξο δίνεται από το κλίμα και την αύξηση εντροπίας του σύμπαντος.
Πω,πω τι είπα πάλι. Καλά δεν είπα και κάτι που να στέκει αλλά είδες τι ωραία που ακούγεται; «Αύξηση εντροπίας του σύμπαντος».
Τέλος πάντων, σου λέει αυτοί οι των βόρειων χωρών έχουνε πήξει οι κακόμοιροι στο σύννεφο, την βρόχα, το κρύο και το σκοτάδι (τεράστια τα ποσοστά κατάθλιψης στην Σκανδιναβία). Έτσι ως αντίδραση και προσπαθώντας να έρθουν σε μια ισορροπία ακούν και παράγουν happy μουσική.
Για εμάς πάλι που ο ήλιος καίει, όχι μόνο για μας τους γκέι, αλλά γενικά, μας την βαράει από το πολύ φως, τη ζέστη και την ανεμελιά και το γυρνάμε στον αμανέ.
Και τώρα πες μου εσύ, με τις ασυναρτησίες που γράφω –γι αλλού πηγαίναμε και αλλού η ζωή μας πάει-, πως και ποιον ρημαδοπινακα να βρω να αναρτήσω; Προβλήματα που έχει ο κόσμος.
Υγ1 Πήγα για φαγητό χθες Εξάρχεια, που καθόλου δεν τα συμπαθώ, και επιβεβαίωσα την υποψία μου ότι αγαπημένη συνήθεια για μένα είναι το να βγεις με καλή παρέα για «κρασί και νερό» και «φαγί» και γλυκό. Να πούμε και καμιά κουβέντα σαν άνθρωποι.
Υγ2 Πήγα για ποτό το Σάββατο, κέντρο, και αν ξαναβγώ τέτοια μέρα να με χέσεις, συγνώμη κιόλας. Ψάχνω επειγόντως για στέκι και μην μου πεις για Γκάζια, Blue Train, Mayo και τέτοια. Στέκι είπαμε, όχι φωλιά!
Με αρέσει το Φθινόπωρο. Λατρεύω τον Χειμώνα.
Οι Έλληνες λένε, έχουν μια αγάπη για την μελαγχολία. Όχι σαν τους Σκανδιναβούς. Όχι. Την μελαγχολία στην τέχνη.
Κάποτε είχα διαβάσει ένα άρθρο στο Ποπ&Ροκ. «Γιατί οι Νότιοι αγαπούν την σκοτεινή μουσική». Υποστήριζε ο Φραγκος, αν δεν κάνω λάθος, ότι όλοι οι λαοί της Μεσογείου έχουν μια αγάπη για την κλάψα, την μιρλα και την κατάθλιψη. Στην τέχνη πάντα. Αναφερόταν κυρίως στην άνθιση της Goth, αλλά και την παντοτινή μας έλξη από τη new wave, το θεατραλε, την americana. Τα δοκιμασαμε και μας πανε.
Σκέψου… Depeche, Sisters of Mercy, Dead Can Dance, the Cure, Nick Cave, Waits, Smiths, Antony and The Johnsons…
Αντίθετα οι Βόρειοι λαοί έχουν μια τάση να ανεβάζουν στα charts τους μια ατελείωτη χαρά.
Aqua, Chicky girls, Abba. Δεν ξέρω άλλα χαρούμενα γκρουπακια γιατί είμαι και γω «ωραίος ως Έλληνας», αν και μεταξύ μας φέρνω λίγο σε μουσάτο Σκανδιναβό αλλά θα το διορθώσω με μια πλαστική στο ιατρείο των MacNamara και Troy.
Για να επιστρέψω όμως στο ,άσχετο με όσα είχα στο μυαλό μου να γράψω αρχικά, θεματακι, η εξήγηση για αυτό το παράδοξο δίνεται από το κλίμα και την αύξηση εντροπίας του σύμπαντος.
Πω,πω τι είπα πάλι. Καλά δεν είπα και κάτι που να στέκει αλλά είδες τι ωραία που ακούγεται; «Αύξηση εντροπίας του σύμπαντος».
Τέλος πάντων, σου λέει αυτοί οι των βόρειων χωρών έχουνε πήξει οι κακόμοιροι στο σύννεφο, την βρόχα, το κρύο και το σκοτάδι (τεράστια τα ποσοστά κατάθλιψης στην Σκανδιναβία). Έτσι ως αντίδραση και προσπαθώντας να έρθουν σε μια ισορροπία ακούν και παράγουν happy μουσική.
Για εμάς πάλι που ο ήλιος καίει, όχι μόνο για μας τους γκέι, αλλά γενικά, μας την βαράει από το πολύ φως, τη ζέστη και την ανεμελιά και το γυρνάμε στον αμανέ.
Και τώρα πες μου εσύ, με τις ασυναρτησίες που γράφω –γι αλλού πηγαίναμε και αλλού η ζωή μας πάει-, πως και ποιον ρημαδοπινακα να βρω να αναρτήσω; Προβλήματα που έχει ο κόσμος.
Υγ1 Πήγα για φαγητό χθες Εξάρχεια, που καθόλου δεν τα συμπαθώ, και επιβεβαίωσα την υποψία μου ότι αγαπημένη συνήθεια για μένα είναι το να βγεις με καλή παρέα για «κρασί και νερό» και «φαγί» και γλυκό. Να πούμε και καμιά κουβέντα σαν άνθρωποι.
Υγ2 Πήγα για ποτό το Σάββατο, κέντρο, και αν ξαναβγώ τέτοια μέρα να με χέσεις, συγνώμη κιόλας. Ψάχνω επειγόντως για στέκι και μην μου πεις για Γκάζια, Blue Train, Mayo και τέτοια. Στέκι είπαμε, όχι φωλιά!
7 σχόλια:
Λοιπόν….ας ξεκινήσουμε από το Nip/Tuck. Ωραίο σίριαλ, σε κάνει να αισθάνεσαι κάτι σαν Κουασιμόδος όταν το βλέπεις. Όλοι αυτοί οι πανέμορφοι με το μάγουλο που τους έχει φτάσει στο μέτωπο από το τσίτωμα…. Ύστερα: Μ’ αρέσουν και εμένα οι Depeche, πολύ θα έλεγα, αν και δε ρέπω προς τη σκοτεινή μουσική. Άντε, το πιο dark που θ’ ακούσω να είναι Sisters of Mercy. Δε μ’ αρέσει καθόλου ο Νick Cave, αλλά πάλι γούστα είναι αυτά. Μου αρέσουν πολύ οι Αbba. Εξαιρετικό pop group. Στα Εξάρχεια είχε μια ωραία ταβέρνα, εντελώς όμως ταβέρνα, το «Μπαρμπά Γιάννη», δε θυμάμαι ακριβώς δρόμο, κάπου πλησίον της πλατείας πάντως, λειτουργεί ακόμα. Όσο για το Σαββατόβραδο για έξοδο, είναι λιγάκι πίκρα. Κάποτε ήταν καλό το Νηπιαγωγείο, δε ξέρω τι παίζει φέτος. Μου άρεσε και το A Lier Man στο Γκάζι. Για τα μεγάλα club δεν το συζητάω. Σίγουρα υπάρχουν ένα σωρό μέρη να περάσεις καλά πέραν των γνωστών και τετριμμένων. Εντροπία? Πόσο καιρό είχα ν’ ακούσω αυτή τη λέξη….
Εγω παλι λεω οτι ναι μεν μας αρεσουν τα dark πραγματα, αλλα νομιζω ειμαστε ανικανοι να τα παραγουμε.Μ'αυτο το φως και αυτη τη θαλασσα δεν μπορουμε να excel σ'αυτα. Θα ειχε γραψει ο Καφκα τη Μεταμορφωση ή ο Μπερνχαρντ το Ριτερ, Ντενε, Φος αν zουσαν στην Σαντορινη; Oσο για πινακα βαλε ενα Egon Schiele κι οταν βρεις στεκι πες μας.
εμενα με μελαγχολει πολυ ο ηλιος το χειμωνα , μου φανταζει παραλογος , αντιθετα η συννεφια με φτιαχνει . μελαγχολια υπαρχει παντου και δεν παιζουν ρολα μονο τα καιρικα φαινομενα ,αλλα πολλοι παραγοντες .
εκαρχια πηγαινω μονο σε ενα καφενιο με την παρεα για μπυρες γατι ειναι το μονο φθηνο .
στεκι ειναι δυσκολο να κανεις πρεπει να ακολουθει και η παρεα αν υπαρχει , εχω ψιλοκολλησει στο ποπ αλλα δεν μπορω να π οτι ειναι στεκι .
οσο για την εντροπια , παντα ξεχναω την σημασια της, αλλα ως λεξη μονη της εχει μια δυναμη και μια ελξη.
filtate krasi kai nero η εντροπια ειναι το μετρο της αταξιας στο συμπαν. Εννοια της φυσικης, της απολυτα θεωρητικης επιστημης. Για οτιδηποτε και αν μιλαει ολα ξεκινουν με το "ας υποθεσουμε οτι..."
ας υποθεσουμε οτι σε ενα λεπτο θα εχω ξεχασει το σχολιο σου για την εντροπια .:))
ποιο σχολιο;/;)
Δημοσίευση σχολίου