Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Μασκε, γιατι ετσι σας αρεσει!


Δεν πληρωνομαι απο το μαγαζι!
Το λεω ετσι για να μην παρεξηγουμε
Ναι συνεχεια το αναφερω αλλα τι να κανω;
Να καταπιεστω;
Σιγα μην καταπιεστω
Εμεις θα παμε
Ναι,ναι
Τι να ντυθω;
Ο Γ. λεει να παμε σαν αρκουδες
Καθολου πρωτοτυπο
Amy;
Μπα...
Wall-E;
Δυσκολο...
Αντε πειτε καμια ιδεα
Λοιπον οσοι μεινετε ελατε ντυμενοι
Δες και τρελο βιντεακι που εστησε ο ιδιοκτητης και τα λεει ολα για την νυχτα στο Γκαζι


Christmas 2008 - video powered by Metacafe

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

Κυκλος


Η δυναμη των λογων και η μυρωδια τους
Τοσους μηνες
Την περασμενη ανοιξη ζεσταθηκαμε
Εβαλα κοντο μανικι
Δεν ειχα φοβο στην καρδια μου
Το καλοκαιρι ειπα να βουτηξω
Σε γαλαζια νερα
Να ξεπλυθω
Ας με ξεχνουσαν ολοι
Το φθινοπωρο μαζευα τα μηλα που με διωξαν απο τον Παραδεισο των αλλων
Φιλησα το φιδι που με εβαζε στο δικο μου
Χειμωνας τωρα
Που τελειωνει
Κρυο
Ευτυχισμενη εποχη
Σημανε θανατο το τριτο κουδουνι στην πλατεια
Καιρος για την νεα παρασταση
"Ανοιξη, Καλοκαιρι, Φθινοπωρο, Χειμωνας και παλι Ανοιξη"
-Εχει θεσεις στη δευτερη σειρα κυριε...
-Ωραια...Στη μεση θα ηθελα...
-Μια για κεντρο;
-Δυο παρακαλω...

Ακομα μια ηρεμη μερα στη δουλεια...

Θα βρίσω.
Ναιαιαιαιαι!
Νααααααααααααααααααα!
Γιατί χθες τα κράτησα μέσα μου αλλά τώρα που ηρέμησα άκου μωρή στα καλιαρνατα(με την καλή έννοια)! Παρτα μωρή που θα μου πεις εμένα. Μουτζό! Ακούς εκεί! Μαλακιασμενη, παλιοχαμουρα, μυγοφτυσμα, μπαζοθυελλα, κολομπαμπουρα! Που θα με πεις εμένα παιδαρέλι μωρή! Που θα με πεις δεν κατεω το αντικείμενο μωρή! Που να σε βρει ο Κωστετσος Παναγια μου, έτσι όπως κυκλοφοράς ντυμένη και να σε αρχίσει στα χαστούκια(καλός ο Κωστετσος στη δουλειά του…σκυλί…). Που είχα μείνει; Α, ναι… Πόρτα να μη στα χρωστάω παλιο πατσαβούρα. Δεν έχεις μωρή τσίπα απάνω σου; Τσίπα δεν έχεις; Εεεεεε; Χωριό; Από δω μωρή αλλήθωρη! Από δω κοίτα! Μάλλον γύρνα από την άλλη γιατί σκιάζομαι. Έκτρωμα της φύσης! Απορώ αυτά τα γονίδια, τι σκατά δουλειά κάνανε με την πάρτι σου; Μόνο μύτη μωρή και γλώσσα; Αι παενε! Αι παενε! Άμα ξαναμπλεχτεις στα πόδια μου σε βλέπω στα επείγοντα. Δεν χτυπάω και γυναίκες αλλά εσένα για γυναίκα ποιος να σε περάσει; Ουφ τα πα και ξαλάφρωσα. Γελάς; Μη γελάς γιατί εσύ θα την πληρώσεις… Ακούς εκεί η μούμια να μου βάλει και βέτο στο τι θα κάνω στην δουλειά μου. Αλλά καλά να πάθει. Τώρα γλείφει. Γλύψε μωρή μπας και δεις χαρά. Αχαΐρευτη!!!

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

απόψε θα σου ορκιστώ...



απόψε θα σου ορκιστώ πως σ'αγαπαω εσύ με σπρώχνεις στο κακό και γω γελάω...
ας είναι και έτσι...
ότι έμεινε απ' το χαλασμό θα σου χαρίσω...
το τελευταίο μου ναυάγιο πριν ζήσω...
ζήτα μου ότι θες, πάρε με όπου θες...
εσύ...

ζωή μισή...
ζωή μισή, δεν θέλω πια να ζω...
θα αντέξω όσο αντέξεις...
θα σε κοιτάω όπως χθες πάντα...
μέσα στα μάτια...
θα χαμογελάω από ευτυχία...
σαν ένα μπαλόνι που γέμισες με αέρα από τα πνευμόνια σου και κρατάς με μια μαγική κλωστή στο χέρι...
απόψε θα σου ορκιστώ πως σ'αγαπαω...
και στον γκρεμό μπροστά άφησε με...
με την ελπίδα να πετάξω...
με τον φόβο να καταποντιστώ...
είπα πολλά...
Ξανά σαν λέξη τόση δα που παραφυλάει να βρει μια θέση σε γελοίες ιστορίες...
πάντα λέω...
"Θέλω να επιβάλω σιωπή στην καρδιά μου, που νομίζει ότι έχει πολλά να πει.
Τρέμω διαρκώς μην τυχόν έχω γράψει έναν αναστεναγμό, εκεί που πιστεύω ότι έχω σημειώσει μιαν αλήθεια".


Στο σημερινό κείμενο ακούστηκαν τα λόγια της Χαρούλας, η φωνή της Άλκηστις, οι στιχοι του Βασίλη Νικολαίδη και οι σκέψεις του Σταντάλ, που εσχάτως έγιναν και δικές μου...

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Δάχτυλα που βυθίστηκαν στη πλάτη


Χρησιμοποιώ πλέον μια άλλη γλώσσα. Σχεδόν αυτιστική. Δεν έχω εγκέφαλο. Χάθηκε κάπου ανάμεσα στα σεντόνια. Αυτά που ανακατεύεις κάθε φορά που στροβιλίζεσαι στο κρεβάτι.
Νιώθω το σώμα σου σχεδόν σαν δικό μου. Το στόμα μου αντικαθιστά τα χέρια. Το αμυδρό φως από την οθόνη στο σαλόνι έρχεται ως το κρύο υπνοδωμάτιο. Μα η θερμότητα γύρω μας αντίστοιχη ενέργεια με βόμβα μεγατόνων.
Οι ερωτευμένοι ζουν και οι ερωτευσιμοι πεθαίνουν κάθε ξημέρωμα.
Από την μια πλευρά εγώ και από την άλλη εσύ απλώνουμε τα χέρια και ενώνουμε τις παλάμες μας. Να συναντηθούμε στη μέση. Να παλέψουμε. Άγρια. Χωρίς πανοπλίες. Τυφλοί ριγμένοι στην αρένα. Χωρίς κοινό. Χωρίς ντροπή. Χωρίς Καίσαρα. Να κινούμεθα ενστικτωδώς και γύρω μας να κινούνται μόρια στον νοτισμένο αέρα, λάμψεις, ήχοι από λόγια ψιθυρισμενα.
Αίμα στάζει. Έχεις γαντζωθεί γερά πάνω μου. Μια σταγόνα πέφτει από τα μάτια μου στο μέτωπο σου. Σηκώνεις το χέρι. Δάχτυλα που βυθίστηκαν στη πλάτη. Σκουπίζεις το πρόσωπο μου. Μ’αγκαλιαζεις πιο σφιχτά.
Μου χρωστάει η ζωή μια υπερβολή.


Στο σημερινό κείμενο ακούστηκαν απόηχοι από την ζωή μου και τα κείμενα όλων των διαδικτυακων φίλων που έχουμε τρελαθεί από την ίδια αιτία αλλά και αυτών που εύχονται και εύχομαι να τρελαθούν σύντομα.
«Μια ζωή χωρίς έρωτα παραμένει καλή ζωή, απλά με αυτόν στο πλευρό της γίνεται λίγο πιο γλυκιά»… για όσο αντέξει…

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Έξοδος...παλι;



Ναι. Να βγούμε και εμείς να κάνουμε καμιά μπαροτσαρκα.
Είναι αυτά τα βράδια που θες να βγεις με φίλους. Καλά, είναι και αυτά τα βράδια που τυχαίνει απλά.
Μια που το αμόρε(Αμόρε αμόρε αμόρε αμοοοορε αμοοοοορεεεεεεεεεε-Μινα&Τσελεντανο) έχει ανειλημμένες.
Μια που σε βαρέθηκε και "Αι σιχτιρι βγες με κάνα φίλο ή φίλη να ησυχάσουμε πουλάκι μου".
Μια που σε βρίζουνε οι φίλοι τύπου "που ‘σαι ρε μαλάκα, μας έφτυσες παλιοκαργιολη για ένα γκομενακι" και τέτοια ευγενικά σχόλια.
Μια που δεν το λες να σταματήσεις να κοιτάς αυτό το σαιτ το ρημάδι και όλο και νέα ραντεβού κανονίζεις(έτσι και σε πιάσουνε στα πράσα σε βλέπω με ολόσωμο στο μπλε της μελανιάς).
Μια που γενέθλια(μα πόσοι γεννήθηκαν επιτέλους Φλεβάρη;), γιορτές και τα λοιπά…
Ε, θα ξεκουνησεις από το σπίτι έτσι δεν είναι;
Ξεκινώ και εγώ λοιπόν την Παρασκευή και βγαίνω στη βροχή. Σαν το σαλιγκάρι, αλλά εγώ πριν σταματήσει η βροχή. Ναι. Αργεί και ο ρεζίλης ο άλλος και πάω και κάθομαι εκεί που γράφει “STUDIO” με νέον γράμματα ροζουλι κάπου πιο πάνω από τις γραμμές του τρένου στον Κεραμικό; Ε, εκεί.
Τι εννοείς γιατί Γκάζι; Γιατί όταν βρέχει, αν δεν πάνε και οι αδερφές Γκάζι ποιοι θα πάνε; Για την οικονομία το κάνω. Βέβαια οι άλλοι που είδα όσο περίμενα (που να μην περιμένεις ποτέ εσύ σου εύχομαι) είχαν μαζί και τις αδερφομανες. Μπουλούκια.
Δεν μπορώ αδερφομανα. Τσαντίζομαι. Ξέρεις αυτές τις άνετες που σε θέλουν για κατοικίδιο. Ευτυχώς αυτές που φύτρωσαν κοντά στην περιοχή μου τις σκότωσα όλες.
Συνεχίζω λοιπόν αυτό το…γραπτό τέλος πάντων, με τις μικροσκοπικες παραγραφους, με τον πρώτο προορισμό που ήταν φυσικά το Big. Τι άλλο;
Πάλι έπαιζε ο Μπιγκ Ντιτζει. Να πάτε. Τρελό κέφι. Έκανε και ένα ψιλοαφιέρωμα ΓιουροΒιζιον και ένιωσα την Λαμπιρη στο σβέρκο μου. Λόγω των ημερών ελπίζω, έτσι φίλε; Έχω ήδη βέβαια εκθειάσει το μαγαζί παλιότερα άρα τώρα δεν με παίρνει γιατί θα θεωρηθώ δάκτυλος-δάκτυλος. Αλλά ένα θα σου πω my friend Dj. Πως αντέχεις τόσοι πειρασμοί; Μα τόσοι όμως. Απαπα! Ζεστάθηκα! Που θα λέγε και η Διονύσια Ευσταθίου στο “Νοχι”. Κολαστήριο.
Εγώ λοιπόν να επιμένω να κάτσουμε και ο φίλος να φύγουμε. Να πάμε που; Πάμε Φου; Φουςτ από δω χάμω ρε! Μετά από 5λεπτά διαφωνίας ακολουθεί η φράση “Καλά πάμε”.
Ε…πήγαμε.
Άλλη μια φορά (δεύτερη και τελευταία στο υπόσχομαι εαυτέ μου πραγματικέ και ψεύτικε) χάλια.
Κόσμος; Χαπατα.
Μουσική; Ποια μουσική;
Βίντεο; DVD United.
Χορευτής στην μπάρα; Φέτες ο πούστης, αλλά χόρευε σαν να κάνει αερόμπικ η Σουζαν Ασμπυ(που την θυμήθηκα αυτή πάλι;).
Διαγωνισμός;
Πως είπατε;
Διαγωνισμός Φιλιού!!!
(σιωπη-εγκεφαλικο-μπιπ-μπιπ-μπιπ-ευθεια γραμμή-κλινικά νεκρός-καλημέρα σας)

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Δεν τραγουδώ παρά γιατί…


Είμαι εδώ.
Ακόμα μπερδεμένος για το τι είναι αυτό ακριβώς που μου συμβαίνει. Ζαλισμένος.
Ένας Αμερικάνος θα αναρωτιόταν αν τον χτύπησε λεωφορείο. Ένας τύπος σαν και μένα απλά αναρωτιέται. Χωρίς προτάσεις ολοκληρωμένες. Με εικόνες όμως και ήχους ασυγκράτητα. Ορμητικά.
Στίχοι και μελωδίες έρχονται από μια αστείρευτη πηγή και κατηφορίζουν στο στόμα μου. Μουρμουρίζω σε διάφορες γλώσσες. Κάποιες δεν τις ξέρω. Είναι η σύγκρουση του μυός με τον ουρανίσκο και ο αέρας που βγαίνει απ τα πνευμόνια που τις κάνει όλες δικές μου. Πεντηκοστιανος. "ελάλουν τε γλώσσαις…"
Και σκέφτομαι τόσα βαρύγδουπα που τα τραγούδια λένε. Τόσα αστραφτερά που οι εικόνες φανερώνουν. Από το άνοιγμα των βλεφάρων μου πριν ξημερώσει ως που βαριά ξανά βράδυ θα κλείσουν.
"Δεν τραγουδώ παρά γιατί…"
Γιατί; Είναι ώρα να ορίσουμε τα αόριστα συναισθήματα; Είναι ώρα μήπως καλύτερα να τα ζήσουμε; Τώρα πριν όλα γίνουν "όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται… κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα…"
Αν έφτιαχνα με τα δάχτυλα όπως τώρα καιρό την ζωή μου περιγράφω, μια ιστορία, ίσως να πήγαινε κάπως έτσι…




"Στις αγκαλιές των αγοριών που από
μικρός κρυφά αγάπαγε"
ζούσε ένας άντρας, ένα αγόρι
"A very
strange enchanted boy".
Περιπλανήθηκε για χρόνια και χιλιόμετρα και
κάθε φορά λίγο πιο κοντά στον ήλιο με φτερά που δεν λιώνανε. Και ο ήλιος είχε
ένα πρόσωπο που δεν ξεχώριζε. Μήτε μάτια , μήτε μαλλιά, μήτε φύλο. "Σηκωνόταν τότε δυνατός αέρας κι έσπαγε τον ήλιο σε χρυσά κομμάτια" κι
όλα τα μάζευε, τα χάιδευε και τους μιλούσε. Του μιλούσαν αυτά και του λέγαν
ονόματα. Μαρία , Ευαγγελία, Στέλιος, Αλέξανδρος, Γιάννης. Άλλα κομμάτια μετά.
Άλλα ονόματα. Φορές ήταν που το φως γινόταν δυνατότερο. Δεν έβλεπε καλά. Σήκωνε
που και που λοιπόν καμιά πέτρα τραχιά. Χώμα. Μα συνέχιζε. Θα έβρισκε κάποτε όλα
τα κομμάτια και θα έφτιαχνε το χρυσό προσωπείο, δώρο στον Ήλιο τον ηλιατορα. Να
τον γνωρίσει και να τον αγαπήσει. Μα ήταν φωτιά κοντά στον ήλιο που τον έκαιγε.
Έγινε το σώμα μαύρο και σκληρό. Δεν το περνούσε τίποτε. Βρέθηκαν διάφοροι
γνωστικοί στο δρόμο του, για να του πούνε, να τον συνετίσουν, πως αν θα πάει πιο
κοντά θα καεί. Μα δεν μιλούσαν με το στόμα τους σωστά και δεν τους άκουσε. Και
ένα πρωί, δίπλα στην θάλασσα, γονάτισε στην αμμουδιά και άρπαξε φωτιά. Και το
χρυσάφι έλιωσε μέσα στα χέρια του και ενώθηκε με το κάρβουνο. Ηδονικά. Σχεδόν
εκστατικό. Μέχρι που έστειλε κάποιος μια βροχή να σβήσει. Ύστερα έναν αέρα να
τον σκορπίσει. Μέσα στο νερό. Αφήνοντας πίσω ένα σχήμα χρυσό. Σαν απ' αλλού
φερμένο. Μα δεν λυπήθηκε και αυτό το ξέρουμε όλοι καλά. Γιατί κάθε φορά που
βλέπεις ένα ουράνιο τόξο είναι για αυτόν μια σκάλα, που τον ανεβάζει σαν σκόνη
πάνω στα σύννεφα, κοντά στον ήλιο. Όπου αγάπησε και τραγουδά.




Με κοιτάς, το μέρος μου είναι εδώ

A hundred days have made me
older
Since the last time that I saw your pretty face
A thousand lies
have made me colder
And I don't think I can look at this the same
But all
the miles that separate
Disappear now when I'm dreaming of your
face

Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο

Καμιάν από τις
πίκρες μου δε γνώρισες
τις πίκρες μου τις άσωστες τις μαύρες
και στων
ματιών μου μεσ' στο φεγγοβόλημα
τα δάκρυα μου στεγνωμένα τα 'βρες

κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,μόνο γιατί με κράτησες στα
χέρια σου

Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.Και με είδε μια
αχτίδα

Θυμαμαι δεν ξεχνω ποτε οσα δεν μου ζητουν να τους το
αποδειξω

And then there's you




Στο σημερινό κείμενο ακούστηκαν οι Κ.Καρυωτακης, Μ.Πολυδουρη, Κ.Καβαφης, Κ.Δημουλα, Κ.Βητα, Στ.Ζωρας, Eden Ahbez, Brad Arnold, Δ.Καρατζας, Greg Laswell και κάτι από την Βίβλο

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

Πανω απο την πόλη...

Οι ματιες...
Τοσο αποπροσανατολιστικες...
Η επαφη της ψυχης
Αδυναμη
Δεν ρωταω για την υπαρξη μας
Ρωταω για τις συγχρονες αναγκες μας

Θα περπατησω με τα χερια δεμενα
Θα περπατησω με το προσωπο ματωμενο
Με σημαια την σκια μου
Θα περπατησω στον κηπο σου
Στον κηπο απο πετρες

Γιατι δεν ερχεσαι ποτε οταν σε θελω;
Τοσες ωρες που ειμαι σαν αφημενη υποθεση στα αρχεια σου
Γιατι δεν ερχεσαι
Σε πιεζω ,πιεζομαι και εγω
Σε σκοτωνω και πεθαινω μαζι σου
Γυμνα σωματα και χειλια αλλων, τοσες φορες που φιλησα
Τοσες Λιγες
Τοσες πολλες
Απιστος
Αφαντος
Σκεψου πως μαζι μου ξεμπερδεψες
Απλα γιατι σε φανταστηκα ηδη ξενο

Θα περπατησω λοιπον με τα χερια πισταγκωνα δεμενα
Με το προσωπο ματωμενο απο αγκαθινο στεφανι

Δεν ξερω
Δεν με νοιαζει
Δεν χρειαζομαι ειπες. αλλο ενα κομματι αγαπης
Εχω χορτασει
Μετα ομως ειδα μαζι σου την αυγη
Μου λες ψεματα σκεφτηκα
Δεν αισθανεσαι για μενα μονο ποθο
Μαλλον για καποιους αυτο αρκει
Ισως και για μενα

Παρε τ αμαξι σημερα λοιπον και ελα παρε με απο το σπιτι
Κατα τις 9
Παμε καπου να δουμε την πολη απο ψηλα
Μετα ξανα να κοιμηθεις στην αγκαλια μου

Καποτε τραγουδουσα για σενα
Καποτε που δεν ειχες αυτο το ονομα ή αυτη την μορφη
Ειχες μοναχα αυτη την καρδια
Εγω αυτο εβλεπα


Στο σημερινο κειμενο ακουστηκαν οι Eddie Vedder, Αλκ. Ιωαννιδης, Tracy Chapman

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009

Κατεβασέ το που σε λέω!


Aφου λοιπόν δεν ανταποκρίθηκαν παρά ελάχιστοι -θα μου πεις βεβαια ποσοι ηθελα και εγω να απαντησουν πια; δεν ειμαι και το Βημα της Κυριακης!-στο κάλεσμα για μια λίστα και άλλοι πάλι δεν συμφωνούσαν με τις επιλογές των λοιπών, είπα να κάμω εγώ την προσωπική μου λίστα για τα τραγούδια που με κάνουν να ανάβω τσιγάρο, ενώ εσένα μπορεί να σε στέλνουν στην τουαλέτα. Τα γούστα διαφέρουν για αυτό άλλωστε και είμαστε εδώ και μιλάμε και γράφουμε ωραίοι ως διαφορετικοί. Άντε και ωραίες γιατί έχουμε και τα κορίτσια μας τα μπλοκοκοριτσα. Η λίστα έχει γνωστά και άγνωστα κομμάτια. Νέα και παλιά. Ροκ και παραδοσιακά. Ελληνικά και ξενόγλωσσα. Ο Αδωνης Γεωργιαδης δεν θα ήταν καθόλου περήφανος για μένα αλλά τι να κάνω; Δεν παθαίνω πλάκα με τον Σάκη!!! Λυπάμαι…


ασχετο...το hatebook το ειδατε;






01 “Flume” Bon Iver
02 “He Used To Be A Lovely Boy” Keane
03 “Autumn Leaves” Eva Cassidy
04 “Άστρο” Κβητα
05 “La Musica È Finita” Ornella Vanoni & Gianni Morandi
06 “Until I Wake Up” Dishwalla
07 “Every House On Every Street” Puressence
08 “Bring Me the Disco King [Loner Mix]” David Bowie
09 “Μαμά Γερνάω” Τανια Τσανακλίδου
10 “He Knows I’d Love to See Him” Morrissey
11 “Song to the Siren” This Mortal Coil
12 “Νανούρισμα” Ελεονωρα Ζουγανέλη
13 “Στο ‘πα και στο ξαναλεω” Νατασα Μποφιλιου


Για κερασάκι στην τούρτα το 14ο κομμάτι.
Αυτό που θυμίζει παλιά αγάπη.
Πρώτη αγάπη.

14 “Garden” από τους Pearl Jam



Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Το γλυκό σου στο ψυγείο μου


“Μερικές φορές είναι αυτό που απλά λένε «Δεν έχω λόγια». Σε κοιτάζω στα μάτια. Στο μέτωπο. Χαϊδεύω τις γωνίες του προσώπου σου. Τα χέρια, το στήθος σου. Δεν μιλάω. Ποιος εγώ! Ο μεγαλύτερος φαφλατάς της Ιστορίας. Σε κρατάω αγκαλιά. Σου κρύβω τα ρολόγια για να μην φύγεις. Σε φιλάω σαν να είσαι παιδί. Όλα όσα γράφουν τα ποιήματα, ψιθυρίζουν τα τραγούδια και φανερώνουν οι ταινίες, τα ζω. Νιώθω αστείος. Οι άμυνες μου κάνουν μια τελευταία προσπάθεια να με κρατήσουν στη γη αλλά εγώ έχω πάρει φόρα. Στη δουλειά όλα καίγονται και εγώ γελάω. Νέρωνας. Τρελός. Μετά φεύγεις. Κρίμα. Ούτε καν πλησιάζω στο κρεβάτι. Δεν ξέρω γιατί; Χθες κοιμήθηκα μόνος μου στον καναπέ. Με ανοιχτό παράθυρο. Να φύγει η μυρωδιά σου από το σπίτι. Ας ξέρω πως την έχω στο δέρμα μου. Να φύγει για να μην με λιώσει. Εκατό τόνοι πάνω μου και κόμπος στο λαιμό. Στο δεύτερο μας ραντεβού έβγαλες ένα κουτάκι από τη τσέπη σου και μου το έδωσες. Ένα μικρό κόκκινο τραπέζιο. Τυλιγμένο με μπλε κορδέλα. «Μέσα έχει δυο σοκολατακια». Δεν το άνοιξα. Σε έπιασα στη μέση του δρόμου και σε φίλησα. Αφέθηκα. Το μετέφερα ευλαβικά σπίτι. Σαν άγιο. Του άδειασα θέση και το βαλα στο ψυγείο. Τώρα άδειο είναι το ψυγείο και μόνο του μέσα το κουτί. Περιμένει να ανοιχτεί. Αλλά εγώ δεν του δίνω σημασία. Το αφήνω να μου λέει κάθε που ανοίγω την πόρτα, για σένα. Καινούργια πράγματα. Τα ξέρει όλα. Και ξετυλίγει σαν καλός παραμυθάς την ιστορία του. Λίγο μου μοιάζει. Μα τ’αποφασισα. Τέρμα τα παραμύθια κύριε Πέτρο. Αυτή την φορά δεν θα γλιτώσεις.”Μα ο κύριος γέλασε δυνατά και κούνησε το κεφάλι του…

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Ενα mail που δεν έφυγε ποτέ...


To kserw oti den prepei na se enoxlw alla den mporw na doulepsw...
Exei kai toso wraia mera...
Ouf...
Thelw na se dw...
Spiti mou
H kapou allou
H kapou pou den tha prepei na koitaw panw apo ton omo mou gia to poios pernaei kai na niwthw les kai eimai 14 ksana
Telospantwn, skepseis pou kanw fwnaxta einai aytes...
Den tha sto steilw to mail telika
Gia na min se aposyntonisw
Tha perimenw ws to brady
To brady?
Poio vrady?
Apokleietai!
Den tha anteksw!
Gamw to kerato mou!
Ti skata mou xeis kanei?
Ouf...

Myspace profile:Πήγα κ' ήρθα, που λενε...

Αν με βαρεθηκες...

Σημειωση για τις ετικετες...

Θεώρησα πρέπον να αναφέρω τον δημιουργό και τον τίτλο του έργου τέχνης που επισυνάπτω κάθε φορά στην εκάστοτε ανάρτηση… Ελπίζοντας να βοηθήσω έστω και λίγο την αισθητική μας… Δείτε λοιπόν τις ετικέτες…

Για Μένα

VerveEarth (Τι να κανω αφου με παρακαλεσανε οι ανθρωποι να τους διαφημισω!!!)

ok...that's just ego!!!