Δωματιο νοσοκομειου

πόσο χρόνο έχω ακόμα
όσο θες, είπε ο μικρός στην πόρτα
ο πετρος γύρισε το κεφάλι του στο κρεβάτι και κράτησε το χέρι του σφιχτά
ξέρω με ακούς, ξέρω πολλά που δεν ξέρεις, θα σου φανεί αστείο αλλά ακόμα χορεύω μόνος σπίτι, όταν έχω χρόνο μαγειρεύω κιόλας, σάπια κρέατα, φόνισσες και αρουραίους
κάποιος έρχεται τον ειδοποίησε ο μικρός
Ναι, τώρα
Θέλω να σου πω πως ότι και να γίνει πάντα θα σε μισώ ή μάλλον έτσι νομίζω. Με έμαθες να ζω για μένα και για αυτό δεν πρόκειται να ακούσεις ευχαριστώ ποτέ.
Κρύψου είπε ο μικρός και φτερούγισε αθόρυβα προς τη λάμπα του διαδρόμου
Ακούστηκαν λίγα βήματα
Ο πετρος γύρισε το κεφάλι τρομαγμένος
Σηκώθηκε απότομα και πήδηξε μέσα στο κουτί με τα σπίρτα
Από την ανοιχτή πόρτα μπήκε το πρώτο πόδι.
Κοίταξε το άδειο κρεβάτι.
Μπήκε και το δεύτερο
Μυρίζει θειάφι εδώ μέσα
Να βάλουμε παγίδες
Έλα τώρα να πλύνουμε τον άρρωστο
Μα θα βρέξει