Η μελαγχολια θα μπορουσε να ειναι το μεσσαιο-Μεσσια- μου ονομα. Για χρονια αλλωστε ηταν. Η δυναμη που εσπρωχνε την δημιουργια. Παλιο κρασι. Ενα καλο πουρο απο αυτα που μισω. Φωνουλες στο διπλανο δωματιο. Τα παιδια πριν κοιμηθουν. Παω πανω απο τα κεφαλακια τους και τα φιλαω για καλυνυχτα. Μεσα στον υπνο τους τους ορκιζομαι αιωνια αγαπη και ας μην το περιμενε κανεις. Επεστρεψα καινουργιος. Μεσα στο τρενο για την βραδυνη μου εξοδο.
Θελω να γραψω αναιτια, ανορθογραφα και ατελειωτα.
Ενεργεια που αποφορτωνεται διαμεσω συναψεων ως μια πλακα νευρωνων και μυικων κυτταρων.
Τα δαχτυλα μου Ευα ειναι αυτα που επιασαν το μηλο. Οχι τα δικα σου. Τωρα εξοριστη και εσυ μαζι με μενα. Μα ειμαι στειρος. Ανικανος μπρος το δικο σου το αναστημα. Καινουργιος ανικανος...
Θελω να γραψω αναιτια, ανορθογραφα και ατελειωτα.
Ενεργεια που αποφορτωνεται διαμεσω συναψεων ως μια πλακα νευρωνων και μυικων κυτταρων.
Τα δαχτυλα μου Ευα ειναι αυτα που επιασαν το μηλο. Οχι τα δικα σου. Τωρα εξοριστη και εσυ μαζι με μενα. Μα ειμαι στειρος. Ανικανος μπρος το δικο σου το αναστημα. Καινουργιος ανικανος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου