Όρκοι που…κράτησα;

Με παραδέχομαι ώρες ώρες.
Είχα πει από το καλοκαίρι ακόμα, ότι θα αφήσω τη ζωή να με πάει όπου θέλει. Θα κοιτάζω και εγώ μην πέσουμε σε κάνα ντουβάρι με την ταχύτητα που τρέχει η ζωούλα μας, αλλά κυρίως θα αφεθώ.
Τώρα λοιπόν που κάνω τον απολογισμό μου γιατί έτυχε να γυρίσω λίγο το κεφάλι μου πίσω, έχω να πω πως ναι τα καταφέρνω μια χαρά. Όχι πως περνώ και μόνος μου καλά γιατί-δόξα τον καλό θεούλη των χριστιανών- μόνος δεν έμεινα και πολύ καιρό-ναι έχω ξεμπουρδελεψει τελείως το παραδέχομαι, όχι θα κάτσω να σκάσω. Βέβαια εκεί που λέω στον εαυτό μου “Φίλε, τώρα θα ζήσεις ένα Σεξ και το City και θα είσαι η Σαμανθα” όλο η Κάρυ γίνομαι και δεν μου αρέσουν οι γόβες καθόλου. Αλλά καθόλου λέμε. Εκεί που είμαι, που λέτε, έτοιμος να πάρω τα φύλλα και τις πέτρες, κάτι σκάει μύτη και μου θυμίζει ότι δεν είμαι έτσι εγώ.
Πόσο θα θελα να μαι όμως ε;
Ναι! Θα θελα να μαι γιατί δεν θα με πείραζε που έχω “ρίξει καρδιές στα σκυλιά”, που λένε και τα Διάφανα τα Κρίνα. Δεν θα με πείραζε που έχω νιώσει και εγώ αυτά τα σκυλιά στο σβέρκο μου. Δεν θα με πείραζε που έχω ακούσει δικαιολογίες επί δικαιολογιών, όπως ρόλοι, αδυναμία ανταπόκρισης σε απαιτήσεις, χρόνος, πίεση, αδιαφορία, κακοί τρόποι (ευτυχώς δεν έχω ακούσει ακόμα ότι κάνω κακό σεξ, αλλά που θα πάει , θα το ακούσω και αυτό). Δεν θα με πείραζε που αυτές οι δικαιολογίες έκρυψαν (αόριστος, γιατί τίποτα για πάντα δεν κρύβεται) απλώς ότι είχαν βρει άλλον, είχαν ακόμα κόλλημα με έναν πρώην, είχαν δει ότι δεν αλλάζω και το στοίχημα τους από την αρχή ήταν να με αλλάξουν και φυσικά να αλλαξουν και το ανυπόφορο “μονορολίστικο” σεξ (γιατί το ότι δεν το άκουσα δεν σημαίνει ότι δεν ισχύει!).
Ναι λοιπόν, θα θελα να μαι ένας Brian από το Queer As Folk (όχι εμφανισιακα ντε, τέτοια θαύματα δεν γίνονται σου λέω). Αλλά δεν είμαι. Δεν είμαι γιατί νιώθω τύψεις μετά από μιας βραδιάς γνωριμίες και γίνομαι φίλος τους(αν ειναι δυνατόν!). Δεν είμαι γιατί προτιμώ να κοιμάμαι αγκαλιά με τον άλλο παρά να φεύγω ή να φεύγει μετά από λίγο. Δεν είμαι γιατί πρώτα κοιτάω μέσα στα μάτια και μετά γύρω από αυτά. Δεν είμαι γιατί το Σάββατο που ο πυρετός χτύπησε 39, δεν σκέφτηκα λεπτό να επιστρέψω σπίτι μου, άλλωστε δε θα με άφηνε να φύγω. Δεν είμαι γιατί μ’αρεσει να πηγαίνουμε στη δουλειά μαζί. Δεν είμαι γιατί τώρα δεν μου φαίνεται περίεργο που ο John και ο Κολλητός δεν υπήρχε μέρα που να μην έχουν βρεθεί. Και δεν είμαι γιατί…ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΞΗ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΕΙ ΕΞΗΓΗΣΗ!!!

"Εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως..."