Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

...από τον Αντώνη



Μερικές φορές(καλά εντάξει πολλές φορές) ζητάω την βοήθεια της αυθεντίας για να πω πράγματα. Είναι άλλες φορές που μου λένε άλλοι, μέσω αυτής της οδού, πράγματα.
Το πόσο μας επηρεάζει η τέχνη το χουμε ξαναπεί. Το πόσο με κάνει να εκτιμώ κάποιον, το λέω για πρώτη φορά.
Αλλά είναι αλήθεια.
Μεγαλώνω. Ωριμάζω. Το βλέπω. Είμαι τυχερός.
Ατύχησα και είμαι τυχερός.
Ναι.
Ήλπιζα και είμαι τυχερός.
Βλέπω, πέρα και πίσω από τους ανθρώπους, άλλες δυνάμεις και είμαι τυχερός.
Κοιτάζω κάτω στα ποδιά μου πατάω νέες αφετηρίες και ναι είμαι τυχερός.
Είμαι τυχερός!






ΤΟ ΝΗΣΙ
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,
«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος.
«Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.
«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».
«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:«Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;
«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη.
«Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».



Μάνος Χατζιδάκις
Η Αυριανη ξεχνα τι εγραφε
εμεις οχι

8 σχόλια:

the boy with the arab strap είπε...

ο χρονος βοηθησε την αγαπη ? και δεν του φαινονταν .

Giannis Drakos είπε...

Kalhspera file mou.Yperoxo(as always) to post sou.To shmeio peri Texnhs mou efere sto nou ena uperoxo sxolio ths megalhs amerikanidas xoreutrias kai xorografou Twyla Tharp.'Art is the only way to run away without leaving home',eixe pei.Kai exei dikio.Hope u had an awesome weekend!

PN είπε...

Αχ αυτή η Αγάπη!

Ο Μάνος είναι μια προσωπική μου λατρεία. Οπότε δεν μπορώ παρά να επικροτήσω.

Όσο για τη δύναμη της αυθεντίας...δεν ξέρω! Πότε φθάνουμε να ζητήσουμε την αρωγή της; Όταν όλοι οι άλλοι δρόμοι έχουν κλείσει. Ξέρεις κάτι; Πολλές φορές αυτά τα οδοφράγματα τα βάζουμε εμείς οι ίδιοι. Οπότε τότε τι να την κάνουμε την αυθεντία; Να μας πει να τα βγάλουμε; Να πάμε σε έναν οφθαλμίατρο καλύτερα και ας τα βγάλουμε μόνοι μας!! ;-)

J0hn² είπε...

ok dn kserw ti na prwtograpsw..
apla 2 pragmata gia to kathena..

1.art is what you can get away with it...
Andy Warhol

2.o klitexnis daimonizete kai kanei douleia, zwgrafizei, paizei mousiki, theatro, kai apo ekei kai pera, analoga me to poso 8a sevastei to diaolo afto pou exei mesa tou, 8a einai kai i prosfora tou.

3.Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί ν’αγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο
Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν ΑΓΑΠΗ μου

Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.
Οδυσσέας Ελύτης (ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ)

4.Εχω κατι σπασμενα φτερα.
Δεν ξερω καν γιατι μας ηρθε
το καλοκαιρι αυτο.
Για ποιαν ανελπιστη χαρα,
για ποιες αγαπες,
για ποιο ταξιδι ονειρευτο...

Κωστας Καρυωτακης (Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα...)

Leviathan είπε...

Popo iperoxo to keimeno!kai iperoxos o sigrafeas tou!kalinixta!

Ο ψεύτικος Πέτρος είπε...

φωτονιο@ την αγαπη βοηθαει παιδί του ποπ, όχι τον έρωτα(άσχετο αλλά πήγα ποπ και ένιωσα να πνίγομαι, τίγκα στον κόσμο)
Γ.Δρακος@ Ευχαριστω μιστερ. Πολλά έχουν ειπωθεί για την τέχνη και μάλλον είναι η μόνη που το αξίζει
vk@ Ζητάμε βοήθεια όταν στερέψουμε από λέξεις. Κατά τα άλλα βλέπουμε κανονικά!!!
John@ Πολύ με ανησυχείς!!! Έχεις κάτι; Αχαχαχαχα!!!
Λεβιάθαν@ Αυτή ακριβώς η ομορφιά είναι που με ανάγκασε να το μοιραστώ μαζί σας

stranded bird είπε...

resistance to the everyday life (crap?) is the art of today! Good Evening!

Ο ψεύτικος Πέτρος είπε...

στανδερ μπερντ@ the art of everything

Myspace profile:Πήγα κ' ήρθα, που λενε...

Αν με βαρεθηκες...

Σημειωση για τις ετικετες...

Θεώρησα πρέπον να αναφέρω τον δημιουργό και τον τίτλο του έργου τέχνης που επισυνάπτω κάθε φορά στην εκάστοτε ανάρτηση… Ελπίζοντας να βοηθήσω έστω και λίγο την αισθητική μας… Δείτε λοιπόν τις ετικέτες…

Για Μένα

VerveEarth (Τι να κανω αφου με παρακαλεσανε οι ανθρωποι να τους διαφημισω!!!)

ok...that's just ego!!!