Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Ο Κύριος Μοζ και εγώ

Πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη.
Σε ένα μπαλκόνι, πάνω από την Αγ. Δημητρίου. Στο ύψος της πλατείας με τα Doners, τότε, κοντά σε κείνο το δημοτικό σχολείο.
Εγώ ακόμα μαθητής.
Το κασετόφωνο του αδερφού μου, ένα μαύρο διπλό Sony με target group τα παιδιά του Bronx, στο πάτωμα αφημένο. Πάνω στα ηχεία του άδεια κουτιά από κασέτες. Στο στενό μπαλκόνι, κάθομαι σε μια καρέκλα που έχω τραβήξει από την κουζίνα. Τα πόδια στα κάγκελα. Μισός ζεσταμένος φραπέ στο μωσαϊκό και το “Disintegration” των Cure. Στα χέρια δυο booklet. “Strangeways Here we Come”και “The Smiths”, το ομώνυμο.
Είναι δυο μέρες που έχω συστηθεί στον κύριο Μοζ και την παρέα του. Κολλάω με τις μελαγχολικές τους ιστορίες και τα απογεύματα που οι άλλοι δουλεύουν προτιμώ την συντροφιά τους.
Το ημερολόγιο έχει ζωγραφισμένο έναν χαμογελαστό ήλιο δίπλα στη λέξη “Ιούλιος”. Υγρασία. Ελπίζω μονάχα να μην γυρίσει ο Θερμαϊκός και βρωμίσουμε μέχρι εδώ πάνω.
Η φωνή του Morrissey με τραβάει από τις σκέψεις αυτές. Ζητά την προσοχή μου.



“We can go wherever we please
And everything depends upon
How near you stand to me
And if the people stare
Then the people stare
Oh, I really don't know and I really don't care”






Πόσα στα αλήθεια θα άλλαζαν στη ζωή μου μέσα σε αυτά τα χρόνια κανείς δεν το φανταζόταν. Πόσο μακριά ήμουν τότε από αυτούς τους στίχους. Από το να τους νιώσω. Ίσως και τώρα ακόμα. Αιώνια δοσμένος στους τύπους και την ανωτερότητα που φορούσα από παιδί. Σαν γάντι ταιριαστά.






Hand In Glove…






Πίσω σε αυτό το μπαλκόνι. Μια σταγόνα ιδρώτα. Γιατί δάκρυα ακόμα δεν είχα λόγους να στάζω. Όμως τα μάτια βούρκωναν γιατί μέσα σε αυτές τις νότες κρύβεται μια μεγάλη δύναμη. Η δύναμη που κινεί το συναίσθημα. Χωρίς εμπειρίες προσωπικές. Μια λύπη για αυτόν που πονάει και στο τραγουδάει. Μια χαρά για αυτόν που την νιώθει και την ζωγραφίζει στα τάστα της κιθάρας του.






“Bought on stolen wine
A nod was the first step
You knew very well
What was coming next”






Η πόλη είχε βρει για μένα το κατάλληλο soundtrack. Είχε κλειδώσει πια μέσα μου. Συνήθεια. Αθώα και ακίνδυνη. Όταν στις μνήμες όλες οι αισθήσεις είναι δικές σου τότε τις έχεις κατακτήσει.






“A Rush and a Push and the Land that we stand on is Ours”






Ξεκινούσε το ταξίδι. Στην αγάπη για την μελαγχολία ή στη μελαγχολία της αγάπης; Όχι πως έχει σημασία απλά…






“Typical me, typical me
Typical me
I started something
...and now Im not too sure”






Ο άνθρωπος που έχει μιλήσει για τα πάντα τώρα μιλούσε για τον θάνατο ενός χορευτή της Disco






“Well, I'd rather not get involved I never talk to my neighbour
I'd rather not get involved” ...






Είναι η εποχή που πιστεύω και εγώ, πως είμαι ένας από αυτούς, που πιστεύουν για μένα το ίδιο πράγμα. Και είχα και γω ένα κορίτσι πίσω στην πατρίδα τότε






“Girlfriend in a coma, I know I know - its really serious
There were times when I could have murdered her
(but you know, I would hate
Anything to happen to her)”






Έτσι ξεκίνησα να γράφω. Για να καταλάβω ποιος μένει μέσα μου. Ποιος ακούει αυτή την μουσική και καταλαβαίνει αυτούς τους στίχους. Όλα ας μοιάζουν χιλιοειπωμένα. Εσύ την ομορφιά να βλέπεις.






“Stop me, oh, stop me
Stop me if you think that you've heard this one before”






Ξεκινούσε η εισαγωγή του κομματιού και τιναζόταν η ψυχή μου. Ακόμα και τώρα. Τι άλλο να ζητήσω από την τέχνη λοιπόν; Μόνο να της δίνω αν είμαι ικανός. Μόνο ανταπόδοση. Ακου…






“Last night I felt
Real arms around me
No hope, no harm
Just another false alarm”






Και να που άλλη μια φορά οι στίχοι ανέβηκαν από το υπόγειο, ξεσκονίστηκαν και με καλά προβαρισμένα αγγλικά στάθηκαν μπροστά μου και τραγουδώντας είπαν...






“I've come to wish you an unhappy birthday
I've come to wish you an unhappy birthday
'Cause you're evil
And you lie …
From the one you left behind
From the one you left behind
From the one you left behind
From the one you left behind
Behind Behind Behind Behind Behind Behind
Oh, unhappy birthday
Behind”






Γιατί είναι τα γενέθλια σου αύριο “Μωράκο”! Αλλά κυρίως γιατί όντως ο Morrissey έχει γράψει στίχο για-τα-πά-ντα!






“At the record company party
On their hands - a dead star
The sycophantic slags all say :"I knew him first, and I knew him well" ”






Νομίζεις ότι είναι τόσο απλό; Μάλλον αυτό θα νόμιζες. Δεν μοιάζει να σκέφτηκες κάτι άλλο. Μα πόσο μου πήρε να σε ερωτευθώ; Άλλο τόσο ας μου πάρει για να κάνω ένα βήμα πιο πέρα. Ξεχνάω λοιπόν και δεν θα σε περιμένω πια.






“Oh, don't come to the house tonight
Oh, don't come to the house tonight
Because you'll slip on the trail of all my sad remains
That's why, that's why
GOODBYE MY LOVE,
GOODBYE MY LOVE GOODBYE MY LOVE,
GOODBYE MY LOVE GOODBYE MY LOVE,
GOODBYE MY LOVE”






Αντίο λοιπόν. Εσύ αξίζεις, ναι, πολλά. Εγώ; Συμφωνώ. Αλλά από εκείνο το μπαλκόνι ο χρόνος έμοιαζε φίλος μου. Τα όνειρα μικρά παιδιά που ακόμα είχαν την ανάγκη μου. Τώρα μεγάλωσαν, έχουν αλλάξει και αν τα παραζορισεις θα φύγουν. Το μικρότερο παιδί, ένα κορίτσι, αυτό μόνο δεν φεύγει. Έχει χρυσά μαλλιά, μου χαμογελάει κάθε πρωί και την λένε Ελπίδα.






“Life tends to come and go
Thats ok
As long as you know
Life tends to come and go
As long as you know
Know, know, know, know, know
Know, know, know, know
Oh ...”






“This is my time...”
















Στο σημερινό κείμενο ακούστηκε ο Steven Patrick Morrissey και ένα ευχαριστώ που του χρωστώ για όσα μου έχει μάθει








13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι η πρώτη φορά που με "στέλνεις" με μια ανάρτηση...
Το είχα ξεχάσει τελείως αυτό το boy with a thorn in his side...

Τα σέβη μου.
(your friend's getting better and better)

One Big DJ είπε...

“Last night I felt
Real arms around me
No hope, no harm
Just another false alarm”...

OUCH...

poso xrwma kai ponos se ena post. poso?

b|a|s|n\i/a είπε...

το last night i dreamt... είναι μακράν ένα από τα πιο συγκλονιστικά ακούσματα που έχουν δημιουργηθεί έβερ! (και το i know it's over)
χαμογέλασα στο disintegration των cure. και χαμογέλασα γιατί στην εφηβεία μου, μου ακούγονταν πολύ ποπ, συγκριτικά με bauhaus, joy division, cure, .
ασχολήθηκα περισσότερο αρκετά αργότερα...
πολύ συγκινητικά τρυφερό το κείμενο!

apparos είπε...

αύριο είναι ή δεν είναι τα γενέθλια του "Μωράκου"; Χρόνια του πολλά!

Προς το τέλος με τρόμαξες...!

stella είπε...

καλα εκανες νινι!
ειπαμε δεν παρακαλαμε!

ειμαστε κυουριες εμεις,αμεεεεεεεεε!!!


μην ξεχασεις να παιξεις το παιχνιδι που σε καλεσα θα σε μαδησω!



.υ.γ το πενθος παρακαλω να κρατησει μονο το πολυ 2 μερες!

the boy with the arab strap είπε...

otan vlepeis , den xejwrizeis ta pragmata , vlepeis kai thn asximia kai tin omorfia , keep your eyes open and your mind too . καλημερες .

J0hn² είπε...

«Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα»

ουτε καν 2 μέρες μονο..
αυτα ειναι για τον Παπακαλιάτη!
εσυ μου θύμισες κάποιον αλλο σήμερα..

HECTOR was the first of the gang
with gun in his hand
And if a double-decker bus
Crashes into us
To die by your side
Is such a heavenly way to die
Take me out tonight...

Δν θα μα8ουμε ποτέ ποιός ειναι μέσα μας.. ;)
There is a light and it never goes out..

kai epidi egw megalwsa me enan allo kyrio onomiti molko
sxetika me ta bday exw na sou pw..

..So I came down to wish you and unhappy birthday.

Someone call the ambulance..There's gonna be an accident.

I'm coming up on infrared, there is no running that can hide you,
Coz I can see in the dark.
I'm coming up on infrared, forget your running, I will find you.

PN είπε...

Από κόκκινο έγινε πράσσινο το Blog. Δεν σου έυχομαι μπλε γιατί πάμε σε άλλους πολιτικούς συνειρμούς και δεν είμαστε για τέτοια!!

Εγώ πάντως έχω μπερδευτεί μαζί σου. Ωραία..ο Μωράκος έχει ή είχε γενέθλια. Εσείς τα γιορτάσατε μαζί; Αν τα γιορτάσατε καλώς...αν όχι και πάλι καλώς γιατί ως κύριος έκανες ολόκληρη ανάρτηση για πάρτη του! Ευγέ νέε μου!!

tovenito είπε...

διαφορετική ανάρτηση. αυτή η πόλη έχει κάτι. που σε πνίγει και σε απελευθερώνει ταυτόχρονα. όπως παλιά έτσι και τώρα

George Tsitiridis είπε...

thessaloniki for ever!!

Leon me oroskopo malaka είπε...

A sad fact widely known
The most impassionate song
To a lonely soul
Is so easily outgrown

The passing of time
Leaves empty lives
Waiting to be filled

Ton moz ton agapisa,agapao k tha ton agapao . I sinaylies tou itan apo tis pio omorfes empiries ever gia mena. K exi grapsi tragoudia gia ta panta - akoma k gia tin stigmi pou isos ksperasis ta tragoudia tou. Prosopika favorites - asleep , there is a light , a rush and a push (apo tin smiths kariera ,agapao k poli tin solo alal ine alli sizitisi ayto .) Sou stelno me plagio tropo ena cover tou hand in gglove pou protimo apo to original.

Ο ψεύτικος Πέτρος είπε...

to7@xairomai gia sena file mou. Isws moiazeis me ena boy with a thorn in his side
Dj@ekfrazomai gia na ektonwthw file
basnia@akrivws to idio pisteva gia to Disintergration wspou kollisa gia ta kala me to Homesick kai to Pictures of you
apparos@itan xthes ta genethlia. Swsta tromakses
stella@krataei ypogeia xoro ayto to penthos
marmarigi@protimw na vlepw omorfia se ola. Den aporiptw tin asximia
john@eisai alli genia kollite. mallon veltiwmeni ekdosi
vk@to xrwma allakse giati to kokkino tou pathous mas teleiwse alla irthe to prasino tis elpidas
tovene@isws i pleon melagxoliki poli. Toso enallaktiki kai toso idia me oles
pisoglentis@anamnisi einai pia ayti i poli gia mena
leon@exw kollima me ta covers. se eyxaristw. tha sou pw otan to akousw. Dystyxws synaylia den piga alla tha paw fetos

Giannis Drakos είπε...

The sun shines out of our behinds...Kai o Stephen panta ekei na tragouda.I entered nothing and nothing entered me.Posa pragmata mporei kaneis na pei gia auton ton kurio?Ystera apo tosa xronia (Meleths?Afosiwshs?Endoskophshs?),exw katalh3ei se orismena sumperasmata gia tous Smiths,ma to kuriotero pisteuw einai ena:pws auth h spania xhmeia meta3u tous,einai kai 8a parameinei monadikh giati o Morrissey agaphse pragmatika ton Johnny.Sumfwna me dhlwsh tou Moz mas,8a vriskotan akoma kleismenos sto paidiko tou dwmatio na diavazei Oscar Wilde ean den ton 'eswze' o Marr.I'm walking on thin ice here,pisteuw omws pws o Marr htan o erwtas ths zwhs tou.To oti den mporouse na einai mazi tou,gennhse olo auto.Vevaia oi Smiths einai xiliades alla pragmata.Ma ka8ws oles oi meres mas einai san kuriakes kai logw dia8eshs kai epeidh shmera einai kuriakh,sto nou mou hr8e o Moz monos tou...Isws kai na mhn einai,kaneis pote allwste den h3ere sigoura.Auto pou 3erw me vevaiothta,einai pws kapoia stigmh 8a anagnwristei ws o agglos Bod Dylan.Xwris stigmh na exei katanthsei toso varetos.Giati kapoia agoria panta 8a einai megalutera apo alla...

Myspace profile:Πήγα κ' ήρθα, που λενε...

Αν με βαρεθηκες...

Σημειωση για τις ετικετες...

Θεώρησα πρέπον να αναφέρω τον δημιουργό και τον τίτλο του έργου τέχνης που επισυνάπτω κάθε φορά στην εκάστοτε ανάρτηση… Ελπίζοντας να βοηθήσω έστω και λίγο την αισθητική μας… Δείτε λοιπόν τις ετικέτες…

Για Μένα

VerveEarth (Τι να κανω αφου με παρακαλεσανε οι ανθρωποι να τους διαφημισω!!!)

ok...that's just ego!!!