Δεν δίνω δικαιώματα.
Δεν μιλάω πολύ .
Περπατώ σκυφτός στο δρόμο.
Δεν λέω σε κανένα τι πιστεύω .
Είμαι μόνος εδώ και πέντε χρόνια γιατί φοβάμαι.
Έχω δεκάδες γνωστούς που τους λέω φίλους.
Βγαίνω μαζί τους αλλά δεν μιλάμε ποτέ για μένα.
Νομίζω πως ούτε και για αυτούς.
Ξέρω κατά βάθος ότι γνωρίζω καινούργιο κόσμο για να βρω μια σχέση αλλά δεν το παραδέχομαι.
Κατεβάζω πορνό από το διαδικτυο.
Ακόμα και στην δουλειά.
Δουλεύω χωρίς κόπο και βγάζω αρκετά χρήματα αλλά δεν έχω κάποιον να τα σπαταλήσουμε μαζί.
Φέτος δεν θα πάω διακοπές .
Ούτε πέρυσι πήγα.
Αγοράζω περιττά πράγματα .
Καινούργιο κινητό και υπολογιστή κάθε χρόνο.
Αυτοκίνητο να κάθεται στο παρκιν.
Τηλεοραση για να ζήσω μαζί της.
Καναπέ να λερώνω όταν αυνανίζομαι.
Σεντόνια άθικτα .
Ρούχα ακριβά για να αρέσω στους αγνώστους στο μετρό.
Γυαλιά ήλιου να κρύβω το πρόσωπο μου .
Τα μάτια μου να μην φαίνονται που κοιτάζουν.
Μην παρεξηγηθώ.
Δεν έχω σκεφτεί ποτέ την αυτοκτονία παρόλα ταύτα.
Έχω σκεφτεί όμως την πλαστική . Ναι. Πάλι για να αρέσω.
Αυτή την φορά όμως σε μένα.
Έτσι νομίζω.
Τώρα περιμένω να περάσει η ώρα να πάω σπίτι.
Να κλείσω τα στόρια και να βγάλω από πάνω μου για λίγο αυτό τον ψεύτικο και ψεύτη άνθρωπο που επιμελώς κατασκεύασα.
Αύριο παλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου