Μια γυναίκα αναστέναζε πάνω μου αποψε.
Ηταν σαν μικρό στιγμιότυπο.
Διάλειμμα.
Έλλειμμα και διαχωρισμός.
Φευγαλέα.
Υπόγεια.
Τώρα φοβάμαι και την άλλη μεριά. Την κρυφή. Σαν να μην αποφασίζω που να πάω. Μπρος σε ένα σταυροδρόμι.
Άγγιγμα. Αλύπητα εφαρμοζόμενο.
Χωριστά. Αναίτια.
Που πήγα; Που βρέθηκα επιβεβαιώνοντας την προφητεία;
Έχω σώμα μα τίποτα ακόμα.
Παγίδα αδειανή. Κράτα μου μια θέση.
Προφυλάσσομαι.
Εσυ;
1 σχόλιο:
εδώ είσαι λοιπόν κρυμμένος - ο αληθινός
Δημοσίευση σχολίου