Ας δούμε την μπλογκοσφαιρα σαν ένα reality, που φυσικά εξ αρχής έπρεπε αθώο μου παιδί να ήξερες ότι δαγκώνει.
Στην περίπτωση μας αυτό που παρακολουθεί το πεινασμένο κοινό είναι το δωμάτιο που λέγεται μπλογκ. Πολλά δωμάτια στο σπίτι του Μεγάλου Αδελφού. Κάθε μέρα κτίζονται και άλλα. Να χωρέσουν τους ατέλειωτους υποψηφίους. Παίρνεις ένα άδειο δωμάτιο στην αρχή και πρέπει να το φτιάξεις όσο πιο ωραίο γίνεται και με μια πινελιά προσωπική, έτσι να δείξεις και ποιος είσαι. Τι καπνό φουμάρεις. Βαλε και λίγη τσόντα. Τραβάει. Δεν ειρωνεύομαι. Αλήθεια. Γράψε τώρα και λίγο κειμενάκι. Άντε έτσι για το καλό. Βαλε προσωπικότητα. Άποψη. Γκουρμε. Έρωτα. Πάθη. Μίση. Πολύ ιδρώτα και απελπισία μελό τύπου Κλακ Φιλμ. Θες και γκομενακι αλλά βαρέθηκες τα Νταρ, τα Φεισμπουκ και τα Μαισπεις; Κανένα πρόβλημα. Τώρα με το μπλογκ έχει και πάλι προσωπικό προφίλ. Καινούργιο. Αλλιώτικο. Όποιος το ανοίξει πάει να πει κάτι έχει στο μυαλό του. Ελπίζεις να χει και κάτι στο βρακί του γιατί «άλλα υπόσχεται η μύτη και άλλα το βρακί σου αλήτη»!
Όπως πάντα τα πιο στιλάτα δωμάτια τα έχουν οι του ομοίου φίλου φίλοι. Εδώ σου λέει παράρτημα του σπιτιού είναι το λοφτ της Μεγάλης Αδερφής. Μπιγκ Μεγκα Σαιζ λοφτ. Μεσοτοιχία οι λωλές με τις μούντζες. Να φεύγουνε οι τούφες και όπερα, αλμοδοβαρ και τούλια μπερδεμένα. Τις σοβαρές παίζουν οι ιντελεκτουέλ και οι γριές. Κάτι ξέμπαρκες χοντρές γράφουν θεϊκά (κουλά) μπας και τραβήξουν τα τσόλια στο μαντρί που χρόνια είχε χαρά να δει ως γνωστόν, γιατί πως νομίζεις έγινε ο κώλος αγάπη; Από το διάβασμα θα απαντήσω. Πως θα τα βρουν με το τεκνό αναρωτάτε. Μα με το απλό το κατάπλου. Στο προσωπικό προφίλ, λες και έχει και ομαδικό προφίλ, βάζετε το μσν. Σαν κουνούπια στο φως. Ένα δεν θα πιάσεις. Μετά αγαπηθείτε χέστηκα. Ουι και ναι, σας μερσώ για το χειροκρότημα. Εγώ για να σου πω και κουτσομπολιό, δίπλα είμανε όταν δυο από δαύτες μουτζοπιαστηκαν και πολύ άσχημα ένιωθα που δεν μπόραγα να πιάσω μαλλί στον καυγά γιατί με έχουν για σοβαρό άνθρωπο και του πόνου μόχθου κτλ. Διότι ένα να ξέρεις μάγκα(εδώ το αλλάζω από καλλιαρντο σε άντρα με τζιν τριμμένο στον καβάλο και μπυροκοιλο καύλα του beerchaser) αν δεν μείνεις πιστός στο ρολακι το κοινό χάνεται.
Έτσι κάποιοι χάθηκαν και από αυτή εδώ την παρεουλα. Σταμάτησαν να τους δίνουν σημασία και έσβησαν. Τους έβγαλαν από τα μπλογκρολ. Τους κράξανε δημόσιο βήμα ανάρτηση. Στο μσν αποκλεισμός. Οι προχωρημένοι μπλογκερς είναι άραγε τόσο ρατσιστές. Τα μπλογκοπαιδα είναι άραγε τόσο μαλακισμένα; Όταν γνωρίσεις κάποιον μπλογκερ μπορείς να διαχωρίσεις τις δυο του υποστάσεις; Μπορείς να κατανοήσεις ότι δεν μπορείς να παίζεις ισοις οροις με διαφορές ηλικίας δεκαετιών. Δεν μπορείς να απαιτείς τον σεβασμό που δεν κέρδισες ούτε από τον ίδιο σου τον εαυτό. Τι θα πει ένας πενηντάρης με έναν 20ρη; Ένας άθεος με έναν ελληναρα. Ένας μπουζουκοβιος με έναν τύπο που ακούει Knife;
Μην μου πεις ότι αυτά δεν στέκουν.
Οι αποστάσεις υπάρχουν απλά κάνουμε πως δεν τις βλέπουμε. Και για να καλυφθούν αυτές οι αποστάσεις θέλει κόπο χρόνο και πίστη σε μια ουτοπία. Τίποτα από αυτά κανείς δεν προσφερει. Μονο λίγο στην άκρη του κουταλιού. Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, δεν θα ψάχναμε όλοι το άλλο μας μισό αλλά ένα οποιοδήποτε μισό θα μας βόλευε. Έτσι απλά να κουμπώνει.
Λυπάμαι αγόρια και κορίτσια. Λυπάμαι αλλά ως κοινωνικός ιστός έχουμε την αρρώστια όλων των άλλων ομάδων. Είμεθα άνθρωποι με αδυναμίες.
Στην περίπτωση μας αυτό που παρακολουθεί το πεινασμένο κοινό είναι το δωμάτιο που λέγεται μπλογκ. Πολλά δωμάτια στο σπίτι του Μεγάλου Αδελφού. Κάθε μέρα κτίζονται και άλλα. Να χωρέσουν τους ατέλειωτους υποψηφίους. Παίρνεις ένα άδειο δωμάτιο στην αρχή και πρέπει να το φτιάξεις όσο πιο ωραίο γίνεται και με μια πινελιά προσωπική, έτσι να δείξεις και ποιος είσαι. Τι καπνό φουμάρεις. Βαλε και λίγη τσόντα. Τραβάει. Δεν ειρωνεύομαι. Αλήθεια. Γράψε τώρα και λίγο κειμενάκι. Άντε έτσι για το καλό. Βαλε προσωπικότητα. Άποψη. Γκουρμε. Έρωτα. Πάθη. Μίση. Πολύ ιδρώτα και απελπισία μελό τύπου Κλακ Φιλμ. Θες και γκομενακι αλλά βαρέθηκες τα Νταρ, τα Φεισμπουκ και τα Μαισπεις; Κανένα πρόβλημα. Τώρα με το μπλογκ έχει και πάλι προσωπικό προφίλ. Καινούργιο. Αλλιώτικο. Όποιος το ανοίξει πάει να πει κάτι έχει στο μυαλό του. Ελπίζεις να χει και κάτι στο βρακί του γιατί «άλλα υπόσχεται η μύτη και άλλα το βρακί σου αλήτη»!
Όπως πάντα τα πιο στιλάτα δωμάτια τα έχουν οι του ομοίου φίλου φίλοι. Εδώ σου λέει παράρτημα του σπιτιού είναι το λοφτ της Μεγάλης Αδερφής. Μπιγκ Μεγκα Σαιζ λοφτ. Μεσοτοιχία οι λωλές με τις μούντζες. Να φεύγουνε οι τούφες και όπερα, αλμοδοβαρ και τούλια μπερδεμένα. Τις σοβαρές παίζουν οι ιντελεκτουέλ και οι γριές. Κάτι ξέμπαρκες χοντρές γράφουν θεϊκά (κουλά) μπας και τραβήξουν τα τσόλια στο μαντρί που χρόνια είχε χαρά να δει ως γνωστόν, γιατί πως νομίζεις έγινε ο κώλος αγάπη; Από το διάβασμα θα απαντήσω. Πως θα τα βρουν με το τεκνό αναρωτάτε. Μα με το απλό το κατάπλου. Στο προσωπικό προφίλ, λες και έχει και ομαδικό προφίλ, βάζετε το μσν. Σαν κουνούπια στο φως. Ένα δεν θα πιάσεις. Μετά αγαπηθείτε χέστηκα. Ουι και ναι, σας μερσώ για το χειροκρότημα. Εγώ για να σου πω και κουτσομπολιό, δίπλα είμανε όταν δυο από δαύτες μουτζοπιαστηκαν και πολύ άσχημα ένιωθα που δεν μπόραγα να πιάσω μαλλί στον καυγά γιατί με έχουν για σοβαρό άνθρωπο και του πόνου μόχθου κτλ. Διότι ένα να ξέρεις μάγκα(εδώ το αλλάζω από καλλιαρντο σε άντρα με τζιν τριμμένο στον καβάλο και μπυροκοιλο καύλα του beerchaser) αν δεν μείνεις πιστός στο ρολακι το κοινό χάνεται.
Έτσι κάποιοι χάθηκαν και από αυτή εδώ την παρεουλα. Σταμάτησαν να τους δίνουν σημασία και έσβησαν. Τους έβγαλαν από τα μπλογκρολ. Τους κράξανε δημόσιο βήμα ανάρτηση. Στο μσν αποκλεισμός. Οι προχωρημένοι μπλογκερς είναι άραγε τόσο ρατσιστές. Τα μπλογκοπαιδα είναι άραγε τόσο μαλακισμένα; Όταν γνωρίσεις κάποιον μπλογκερ μπορείς να διαχωρίσεις τις δυο του υποστάσεις; Μπορείς να κατανοήσεις ότι δεν μπορείς να παίζεις ισοις οροις με διαφορές ηλικίας δεκαετιών. Δεν μπορείς να απαιτείς τον σεβασμό που δεν κέρδισες ούτε από τον ίδιο σου τον εαυτό. Τι θα πει ένας πενηντάρης με έναν 20ρη; Ένας άθεος με έναν ελληναρα. Ένας μπουζουκοβιος με έναν τύπο που ακούει Knife;
Μην μου πεις ότι αυτά δεν στέκουν.
Οι αποστάσεις υπάρχουν απλά κάνουμε πως δεν τις βλέπουμε. Και για να καλυφθούν αυτές οι αποστάσεις θέλει κόπο χρόνο και πίστη σε μια ουτοπία. Τίποτα από αυτά κανείς δεν προσφερει. Μονο λίγο στην άκρη του κουταλιού. Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, δεν θα ψάχναμε όλοι το άλλο μας μισό αλλά ένα οποιοδήποτε μισό θα μας βόλευε. Έτσι απλά να κουμπώνει.
Λυπάμαι αγόρια και κορίτσια. Λυπάμαι αλλά ως κοινωνικός ιστός έχουμε την αρρώστια όλων των άλλων ομάδων. Είμεθα άνθρωποι με αδυναμίες.
Υ.γ: Αυτό το κείμενο που μοιάζει με μπαμπουσκα, μέσα στη σκέψη γέλιο και μέσα σε αυτή πίκρα και ακόμα πιο μέσα συνειδητοποίηση, είχε αφορμή τα απανωτά σχεδόν κείμενα του τοβενακου για τους ανθρώπους πίσω από τα μπλογκ που τον στενοχωρεσαν και δεν έπρεπε. Μετά όμως άρχισα να σκέφτομαι τον υπερώριμο oneofthepeople και άνοιξε ένας καμβάς μπροστά μου. Σκέψου. Γιατί να αποκτήσουν επαφή ποτέ ένας κλασσικής παιδείας Mahler με έναν μάλλον πεζό industrial Πέτρο; Γιατί ένας σεξουαλικά άμεσος Ηθαν
που αναρτά φωτογραφίες καυτών αγοριών, να έρθει ποτέ σε επαφή με τον ποιητή φύση και θέση LosKaramitros; Γιατί όλους μας ενώνει το κομμάτι αλήθειας που μας χάρισε η μοιρασιά της γης του διαδικτυου. Γη εύφορη και η σοδειά του χρόνου προβλέπεται καλύτερη. Ευχή και στόχος θα ναι η αυτάρκεια.
που αναρτά φωτογραφίες καυτών αγοριών, να έρθει ποτέ σε επαφή με τον ποιητή φύση και θέση LosKaramitros; Γιατί όλους μας ενώνει το κομμάτι αλήθειας που μας χάρισε η μοιρασιά της γης του διαδικτυου. Γη εύφορη και η σοδειά του χρόνου προβλέπεται καλύτερη. Ευχή και στόχος θα ναι η αυτάρκεια.
11 σχόλια:
σε ολοθς τους ανθρωπους μπορει να βρεις κατι να αγαπησεις , αλλα θελει χρονο ψαξιμο πολυ , ετσι πας σε αυτα που φαινονται πιο ευκολα , αλλλα και εκει την πατας , δεν υπαρχει αλλο μισο πετρο , οταν δεν εχεις βρει το δικο σου μισο μεσα σου , κανενας , δεν προσφερει τιποτα χωρις να παρει ανταλαγμα.
ειναι καποια ατομα που θα ηθελα να τα εχω γνωρισει(bloggers) , λογω αυτων που γραφουν ,αλλα δεν ειμαι και σιγουρος , μπορει να καταρρεύσει η εικονα που εχω πλασει αν γνωριστουμε και απο την αλλη δεν ξερω αν θελουν να με γνωρισουν . δεν προσδοκω γνωριμιες απο το μπλογκ , τις καλημερες μου
. σε πολλα απο αυτα που λες με βρισκω σύμφωνο .
one happy dot ζητάει φιλία από ψεύτικο Πέτρο με απώτερο σκοπό το cheesecake και ότι άλλο προκύψει...σουφλέ σοκολάτας, καταϊφι και κάτι αλμυρό γιατί λιγώσαμε! I go u anyway! ;)
everybody has an agenda, that's for sure. αλλα μην μου ακυρωνεις το ποστ με self-deprecating comments του τυπου "έναν μάλλον πεζό industrial Πέτρο". nevertheless, εχεις εμπνευση τελευταια
παροανόησις. δεν με στεναχώρησαν προσωπικά. αν εξαιρέσεις το αλήστου μνήνης ποστ για τη στιγμή της αλήθειας. αλλά και τώρα που πέρασε το βλέπω και γελάω.
αφορμή ήταν υβριστικά σχόλια προς κάποιον άλλο μπλόγκερ και μόνο προς αυτόν. αυτοί που ήταν να καταλάβουν κατάλαβαν (νομίζω)
και δεν κατακρίνω κανένα για ό,τι κάνει εδώ μέσα. μπορεί κάποιος να παίρνεται με όλη τη μπλογκόσφαιρα. καλά κάνει, απλά να το διαχειρίζεται με πιο λεπτό τρόπο
ποπο στα βαριά το ρίξαμε......
Εγώ ως "ελαφρύς" μπλόγκερ, χωρίς κάποια ιδιαίτερη υπόσταση στον ιστοχώρο, ένα έχω να πω: έχω βρει καλούς φίλους στα μπλογκς, τρελούς μαλάκες, απίστευτα βαρετούς τύπους, και ένα ωραίο γκομενάκι! Όλα αυτά μέσα σε 2 χρόνια παρά κάτι!
Είμαι εκτος θέματος αλλά χέστηκα!
petro mou (katarxas xarika pou ta eipame estw kai ligo) thelei xrono kai thelisi na anakalypseis to disypostato enos anthrwpou-blogger. yparxoyn oi idies pithanotites na ginoun koyla opws kai kala opws kai stin real life outside the internet. apla thelei mia synesi kai na akous ti diaisthisi sou.
giati olous mas enwnei ayto to idio prama pou aneferes kiolas na min ksexniomaste...
take care eh? :)
εχουμε αδυναμιες.
γαμάτο ποστάκι. έχει μια διάχυτη ειλικρίνια και μ'αρέσει αυτό.
στα υπόλοιπα θέματα, η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν ξέρεις με ποιον άλλο μπλόγγερ θα έλθεις σε επαφή. αυτό νομίζω (περιέργως) έχει μια σχέση με την κανονική ζωή (την εκεί έξω ζωή). κανείς δεν εγγυάται ότι θα κολλήσεις με αυτόν που πιστεύεις ότι θα έπρεπε, επειδή on papers ταιριάζεις. (αυτό ενίοτε το μαθαίνεις και με τον άσχημο τρόπο, αλλά δεν είναι της παρούσης).
τέλος, θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι να σου δώσουν, και δεν το εννοώ όσο οπορτουνιστικά ακούγεται. αλλά αυτό εξαρτάται και από το πόσο versatile είσαι και πόσο αντέχεις να δεις κάποιον που είναι διαφορετικός από εσένα. δεν είμαστε μόνο ένας άνθρωπος, έχουμε και πολλές πλευρές I reckon.
και ναι, έχουμε αδυναμίες. και πολλές φορές δεν συμφωνούν με αυτό που έχουμε στο μυαλό μας για μας.
χαιρετώ.
Όταν γίνεσαι αιχμηρός, μ’ αρέσουν πολύ τα γραπτά σου. Στο θέμα μας: Το τι γίνεται στη μπλογκόσφαιρα είναι μεγάλη ιστορία. Το να είσαι αυτάρκης σε γλιτώνει από πολλά φάουλ και unfair ως προς τους άλλους blogger. Δεν έχεις π.χ. την ανάγκη να κάνεις ανώνυμα σχόλια για να βγάλεις τη χολή σου. Όσο για το ποιος είναι ποιος στην αληθινή αλλά και στην ιντερνετική ζωή, θέλω να πιστεύω ότι αυτά τα δύο δε μπορεί να διαφέρουν τρομερά μεταξύ τους. Π.χ. ένας τύπος με 1.000.000 συμπλέγματα in real life, δε θα βγάζει αυτά του τα συμπλέγματα και στο blogging? Έτσι θαρρώ.
@ pink fish - Εννοείται πως η παράνοια δεν κρύβεται, θενκ γκόντ!
και τώρα μπορούν όλοι να σταματήσουν να γράφουν για το το είναι ή δεν είναι το μπλόγκινγκ κ.λ.π. τα είπες όλα με απίστευτο τρόπο.
Καλό σου βράδυ
thAnks γιαυτό το κλασσικής παιδείας. μΑκάρι να μπορούσα να ανταποκριθώ στον όρο.
Πολλά φιλιά
Δημοσίευση σχολίου