Βγάλε το δάχτυλο από το στόμα

Να σε φθονώ θα μ άρεσε. Πολύ. Θα χα ξεχάσει. Μα δεν μπορώ.
Εκδικητικό ζώο ο άνθρωπος. Σε όποιο επίπεδο την βρει την εκδίκηση την παίρνει. Στο σώμα , στα λόγια, στη σκέψη.
Κάποιος να πάρει την ευθύνη και να μην είμαστε εμείς. Γιατί φοβόμαστε. Είναι πιο εύκολο να πεις πως όλα τα προκάλεσε ο απέναντι, οι άλλοι, ο διάβολος. Θύματα εμείς πέσαμε. Να έχουμε μερίδιο είναι πιθανό; Ναι είναι αλλά το σκέφτεσαι τώρα που σε ρωτάω. Μετά πάλι θα το ξεχάσεις. Όσο απλό και χιλιοφορεμένο να σου φαίνεται. Είναι απλό. Δεν αντέχουν όλα τα στομάχια τα βαριά μαγειρεμένα φαγητά. Όλοι θέλουν τον λαπά τον ξενέρωτο. Μια αγκαλιά να αράξουν. Μια ησυχία και ένα ρομαντισμό ανάλατο. Παντόφλες και σπίτι, τηλεόραση, κρεβάτι, ψυγείο. Να τα αποκτήσουμε όσοι θέλουμε. Δεν διαφωνώ. Αλλά γιατί να μας φταίνε οι άλλοι που δεν τα χουμε δεν το καταλαβαίνω. Ευθυνόφοβοι.
Η γη δεν γυρνάει γύρω μας. Ας το έχουμε στο μπροστινό μέρος του κεφαλιού μας αυτό. Σε ένα μικρό της κομμάτι είμαστε γραπωμένοι να μην πέσουμε, έτσι όπως στροβιλίζεται. Τρομοκρατημένοι.
Βγάλε επιτέλους το δάχτυλο από το στόμα.
Τα χαρτιά σε αυτή την παρτίδα δεν τα μοιράζουμε εμείς. Αλλά μπορείς να αλλάξεις φύλλο. Όσες φορές θες. Να ξέρεις μόνο πως αν πεις πάσο, θα παίξει ο επόμενος. Τότε μπορεί να τελειώσουν όλα.
Πέταξα την πιπίλα μου στα σκουπίδια εδώ και καιρό. Έβαλα το δεξί μου πόδι στο νερό. Είναι κρύα η θάλασσα.
Τι λέτε;
Πάμε μέχρι μέσα;