Στρουμπουλά παιδάκια μέσα στο τρένο. Οι μαμάδες τους περήφανες τα έβγαλαν στον ήλιο. Επιστρέφω σπίτι. Θα έρθεις απόψε. Πρέπει όλα να είναι όμορφα. Θα είναι η πρώτη μας φορά.
Παρασκευή βράδυ. Κατεβαίνω στον σταθμό και σε βλέπω δεκάδες μέτρα μακριά, μέσα από δέντρα και αυτοκίνητα και δεν ξέρω γιατί μπορώ να σε δω από τέτοια απόσταση. Σαν να απέκτησα υπερφυσικές δυνάμεις. Άνθρωποι παντού γύρω μου αλλά εγώ δεν βλέπω τίποτα αλλο. Περίεργο συναίσθημα. Θυμάμαι το έχω ξαναζήσει. Παλιά. Τώρα όμως είναι κάτι διαφορετικό. Κάθε φορά είναι κάτι διαφορετικό. Δεν έχω αυταπάτες. Σε πλησιάζω από πίσω. Γυρνάς και κοιταζόμαστε. Σου ζήτησα να μην ξυριστείς. Δεν μου χάλασες χατίρι.
Ταξί.
Σπίτι.
Μπαίνω πρώτος. Κλείνεις την πόρτα πίσω μας. Βγάζω το σακάκι, το αφήνω στην πολυθρόνα και γυρνάω. Τα χέρια μου στο λαιμό σου. Σε φιλάω. Έχω ανοιχτά τα παράθυρα. Όλα. Τα φώτα από την μεθυσμένη Αθήνα φωτίζουν σαν την καρδιά σου. Δυνατά, μελαγχολικά, ερεθιστικά. Βγαίνεις στο μπαλκόνι να δεις την θέα. Έρχομαι πίσω σου. “Από το μπαλκόνι μου στην αιωνιότητα” σκέφτομαι. Η στιγμή που πέρασε στην αιωνιότητα.
Μαζί περίπου πενήντα ώρες. Μιλήσαμε. Σου έδωσα χρόνο ανοίγοντας ένα μπουκάλι λευκό κρασί. Κάναμε έρωτα. Μου έδωσες χρόνο για να σου δώσω πίσω απόλαυση. Ενοχικά σε ρωτούσα συνέχεια αν πονούσες. Γελάσαμε. Με ηλίθια αστεία ερωτευμένων. Μαλώσαμε. Με ηλίθια προβλήματα μιας σχέσης. Έκλαψες -εγώ δεν κλαίω πια-, γιατί θα τελείωναν και αυτές οι ώρες που χαμε να ζήσουμε μαζί. Μετά έφυγες.
Σου υποσχέθηκα ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο. Στο έδωσα. Τώρα σου υπόσχομαι υπέροχες ώρες μέχρι να τελειώσει όλη η άμμος στην κλεψύδρα. Ειλικρίνεια. Υπομονή. Αισιοδοξία.
Σε άφησα στο Πεδίο του Άρεως χθες βράδυ. Έφυγες με το τελευταίο. Πήρα το τρένο από Βικτώρια. Στο τελευταίο βαγόνι κάθισα δίπλα στο παράθυρο. Κοίταξα το καθρέφτισμα μου. Στρουμπουλό παιδάκι μέσα στο τρένο. Την καρδιά μου περήφανα έβγαλα στον ήλιο. Περιμένω να καεί. Μα αλήθεια θα στο πω. Δεν με νοιάζει. Απ τις στάχτες μου ξανά θα γεννηθώ.
Παρασκευή βράδυ. Κατεβαίνω στον σταθμό και σε βλέπω δεκάδες μέτρα μακριά, μέσα από δέντρα και αυτοκίνητα και δεν ξέρω γιατί μπορώ να σε δω από τέτοια απόσταση. Σαν να απέκτησα υπερφυσικές δυνάμεις. Άνθρωποι παντού γύρω μου αλλά εγώ δεν βλέπω τίποτα αλλο. Περίεργο συναίσθημα. Θυμάμαι το έχω ξαναζήσει. Παλιά. Τώρα όμως είναι κάτι διαφορετικό. Κάθε φορά είναι κάτι διαφορετικό. Δεν έχω αυταπάτες. Σε πλησιάζω από πίσω. Γυρνάς και κοιταζόμαστε. Σου ζήτησα να μην ξυριστείς. Δεν μου χάλασες χατίρι.
Ταξί.
Σπίτι.
Μπαίνω πρώτος. Κλείνεις την πόρτα πίσω μας. Βγάζω το σακάκι, το αφήνω στην πολυθρόνα και γυρνάω. Τα χέρια μου στο λαιμό σου. Σε φιλάω. Έχω ανοιχτά τα παράθυρα. Όλα. Τα φώτα από την μεθυσμένη Αθήνα φωτίζουν σαν την καρδιά σου. Δυνατά, μελαγχολικά, ερεθιστικά. Βγαίνεις στο μπαλκόνι να δεις την θέα. Έρχομαι πίσω σου. “Από το μπαλκόνι μου στην αιωνιότητα” σκέφτομαι. Η στιγμή που πέρασε στην αιωνιότητα.
Μαζί περίπου πενήντα ώρες. Μιλήσαμε. Σου έδωσα χρόνο ανοίγοντας ένα μπουκάλι λευκό κρασί. Κάναμε έρωτα. Μου έδωσες χρόνο για να σου δώσω πίσω απόλαυση. Ενοχικά σε ρωτούσα συνέχεια αν πονούσες. Γελάσαμε. Με ηλίθια αστεία ερωτευμένων. Μαλώσαμε. Με ηλίθια προβλήματα μιας σχέσης. Έκλαψες -εγώ δεν κλαίω πια-, γιατί θα τελείωναν και αυτές οι ώρες που χαμε να ζήσουμε μαζί. Μετά έφυγες.
Σου υποσχέθηκα ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο. Στο έδωσα. Τώρα σου υπόσχομαι υπέροχες ώρες μέχρι να τελειώσει όλη η άμμος στην κλεψύδρα. Ειλικρίνεια. Υπομονή. Αισιοδοξία.
Σε άφησα στο Πεδίο του Άρεως χθες βράδυ. Έφυγες με το τελευταίο. Πήρα το τρένο από Βικτώρια. Στο τελευταίο βαγόνι κάθισα δίπλα στο παράθυρο. Κοίταξα το καθρέφτισμα μου. Στρουμπουλό παιδάκι μέσα στο τρένο. Την καρδιά μου περήφανα έβγαλα στον ήλιο. Περιμένω να καεί. Μα αλήθεια θα στο πω. Δεν με νοιάζει. Απ τις στάχτες μου ξανά θα γεννηθώ.
Υ.γ1: Με προκάλεσες να γράψω κάτι για σένα. “Βάζω στοίχημα πως δεν…” μου είπες. Φυσικά εσύ έχασες άλλο ένα στοίχημα.
Το τίμημα; Όταν διαβάσεις το post, δεν θα μου κάνεις κανένα σχόλιο από το τηλέφωνο. Ούτε μήνυμα, ούτε πουθενά. Σαν να μην το διάβασες ποτέ…
Το τίμημα; Όταν διαβάσεις το post, δεν θα μου κάνεις κανένα σχόλιο από το τηλέφωνο. Ούτε μήνυμα, ούτε πουθενά. Σαν να μην το διάβασες ποτέ…
19 σχόλια:
Τον πονεσες τελικα? λολ
υ.γ. δεν ειμαι ο Σπυρος αλλα ειμαι πιο αληθινος απ'οτι μπορεις να φανταστεις ;)
moy to gamises to post teleiws!
egw romantikos prospathw na ginw!
Epitelous!
To kserw oti den eisai o Spiros giati den kserw kanena Spiro!!!
ομορφες στιγμες , χαιρομαι που τις ζεις !!!!!
Ξερω πως εννοεις το ρομαντικος και ξερω τι εννοεις οταν λες τρυφεροτητα. Οπως στο Querelle
http://uk.youtube.com/watch?v=rgOC83QWV6o&feature=related
http://uk.youtube.com/watch?v=WBV3ShSzVvw
epeidi einai mia apo tis agapimenes mou tainies den tha to sxoliasw kai tha sou pw oti einai ontws apo tis pio erwtikes skines pou exoun gyristei. Theiko!!!
ερώτηση: πότε θα ξαναγεμίσει με άμμο με κλεψύδρα? Πότε θα ξαναγυρίσει κοντά σου? Είναι πολύτιμες αυτές οι στιγμές, εύχομαι να τις ζεις κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη :)
Τώρα κατάλαβα γιατί μου είπες στο μσν οτί είχε τρελό bad timing το ποστ μου.
Είσαι πολύ τυχερός μέσα στην ατυχία σου να ξέρεις...μια φορά είχα ρωτήσει έναν αν έχει νιώσει ποτέ αυτο που λένε "butterflies in my stomach" μου λέει όχι βέβαια κοτσάνες είναι αυτά....εε μετά απο ένα μήνα έμαθα οτι τόσο καιρό με είχε καβάτζα σε περίπτωση που δεν βρει κάτι καλύτερο!!!
Υ.Γ. Ο Σπύρος ποιος είναι?
Υ.Γ.2 Είμαι σίγουρος οτι είσαι ένας αληθινός....μπάσταρδος....NOT
Υ.Γ.3 Don't you just love PS's?
Y.Γ.4 Βατέψαμε τόσο άσχημα το ποστ του ροματικούλι Πέτρου που θα αρχίζει θα μας εκδικηθεί αφήνοντας σχόλια για την Σασα Μπαστα στα δικά μας μπλογκ!!!
Υ.Γ.5 Δεν έχω άλλο υστερόγραφο
ωραίο πράγμα να ξαναγεννιέσαι.
από τον έρωτα.
από τις στάχτες.
story of my life
xipo,
να ερχεσαι απο εδω να λεμε καμμια μαλακια να περναει η ωρα κι ασε τον Πετρο να λεει...
υγ λεω ν'αρχισω μια στηλη και να δινω συμβουλες οπως Σασα
υγ2 τι φορεσες σημερα?
υγ3 I love PSs
υγ4 δεν εχω αλλο υστερογραφο
uber
Κερνάς καφε; Θα σου ρθω σε 2 ώρες....
ΥΓ έβαλα κάτι κόκκινα μποτάκια acics που τα είχα ξεχάσει.
ΥΓ2 έβαλα ακόμη φρένο στις αγορές γιατί το ταμείο είναι μείον.
ΥΓ3 λέω να πάω κανα ταξιδάκι Λονδίνο σύντομα, for more shopping!!
ΥΓ4 νομίζω οτι τα ΥΓ δείχνουν έλειψη αυτοσυγκέντρωσης στην σκέψη και για αυτό προσθέτουμε συνεχώς, σαν το σουπερμαρκετ που λεμε στο ταμείο μισό λεπτο κατι ξεχασα!
po po...
re malakes to gamisate teleiws!!!
klsps, sniff, ligm...
Parte til otan kanonisete kafe, estw kai London, na erthw na sas vrisw apo konta!!!
Xip ta leme aurio prwi apo msn klassika
uber twra tha epimeinw sto you re a little bitch
pink fish to weekend
krasi thanks
tovene i know
po po...
re malakes to gamisate teleiws!!!
klsps, sniff, ligm...
Parte til otan kanonisete kafe, estw kai London, na erthw na sas vrisw apo konta!!!
Xip ta leme aurio prwi apo msn klassika
uber twra tha epimeinw sto you re a little bitch
pink fish to weekend
krasi thanks
tovene i know
Σιγά μην πάμε Λονδίνο για ένα καφέ...καφεδάκι με Πετράκι.....το τέλειο ξύπνημα......
ΥΓ δεν θα μας βρίσεις γιατί είμαστε αξιαγάπητα παιδάκια, γλυκά σαν λουτρινα κουκλάκια!!
ΥΓ2 νομίζω παίζει το δεξί μου μάτι απο υπερβολική γλυκάδα.
ΥΓ3 no more sugar for me
YΓ4 OH MY GOD, I JUST LOVE PSing AND FUCKING THIS POST.
ΥΓ5 Συγνώμη παρασύρθηκα....δεν θα ξαναεπαναληφθή θα επιστρέψω στο κλουβί μου!
Να σου πω κατι; Νιωθω να ζηλευω αυτο το post...Με την καλη εννοια παντα. Θα θελα στο blog μου καποτε να φιλοξενησω κι εγω ενα τετοιο post. Ειναι εξαιρετικο κι αυτο που ζεις κι ετσι οπως το φανερωνεις. Να ειστε παντα ευτυχισμενοι.
πάντα τέτοιες όμορφες στιγμές σας εύχομαι.
Καλημέρα
one of the people: vazw stixoima oti to poli se ena mina tha kaneis analogo post!!! Exw enstikto!
mahler: thanks mate. an kai eimai fysi kai thesi pesimistis nomizw...
εγώ τέτοια όμορφη στιγμή δεν την έχω ζήσει και είμαι αισιόδοξος. Εσύ που την βίωσες είσαι και πεσιμιστής?? Γιατί βρε. Απόλαυσε το χωρίς να το σκέφτεσαι και να το αναλύεις πολύ.
teleio to keimeno ,alla kai ta sxoia apolaystikotata !!!!!
that's living ;o)
Δημοσίευση σχολίου