It’s Not My Birthday Anymore... (Τριάντα,ολογράφως)

Ναι και πάλι ναι! Είμαι επισήμως στα ωραία μου 30!!! Τι να κάνω;; “Ένα τράβηγμα να κάνεις γιατί έχεις αρχίσει να ρυτιδιαζεις” Καθόλου πρωτότυπο. Next. “Κάνε μαλλί” Δεν έχω μαλλιά σου λέω!!! Με τον πόνο μου παίζεις; Που πάω κομμωτήριο και με ρωτάει η περιχαρής τριχοκαλλιτέχνιδα “Πώς να το κάνουμε το μαλλάκι ;” Αφού και συ μωρή μαλλάκι το αποκαλείς, σαν τι να το κανες; Ραστα; Άστα να πάνε άστα. “Να κάνεις μια λιποαναρρόφηση” Δεν μπορώ κάνω κοιλιακούς “Και περιμένεις χαΐρι και προκοπή από δαύτους; ” Γιατί; Ξέρεις κάτι που πρέπει να μάθω; “Ναι, γλυκέ μου…το τηλέφωνο του πλαστικού χειρούργου” Ακολουθεί ραντεβού με τον ειδικό.
–Καλησπέρα σας
-Καθίστε
-Θα με αντέξει η πολυθρόνα;
-Έχει αντέξει χειρότερα
-Ωραία…λοιπόν… μια λιποαναρρόφηση σκέφτομαι να κάνω όπως σας είπα και από το τηλέφωνο
-Τι μια αγάπη μου; Εσύ για να στρώσεις θες δυο την ημέρα!
-Τόσο χάλια γιατρέ;
-Όχι…τόσο ακριβά.

Νομίζω πάντως πως είμαι στα καλύτερα μου και δεν θέλω σχόλια πάνω σε αυτό!
Τριάντα, ολογράφως, λοιπόν και είπα δεν θα κάνω τιποτις για να το γιορτάσω. Παρόλα αυτά ξέρεις τι ωραία που τα πέρασα τα γενέθλια ;
Ωραιότατα. Ναι, τι να σου λέω.
Έφυγα από το ΚΑΤ γύρω στη 1 το βράδυ! Μη ρωτάς γιατί. Καλά ρώτα… Απλά ήταν ένα επεισοδιακό βράδυ.
Χθες ήμασταν σπίτι και σαπίζαμε και περιμέναμε να μας φέρει φίλος τον νέο του φίλο να τον γνωρίσουμε και να μας γνωρίσει. Περιττό να σου πω ότι η γνωριμία έγινε μέσα σε ένα αυτοκίνητο στο δρόμο για το κέντρο υγείας του Βύρωνα. Από ‘κει στο Μαρούσι για τελικό ρεκτιφιέ και πίσω στο σπίτι μπας και ρίξουμε κάνα ύπνο με δεμένο χέρι και ράμματα και τρεις αρτηρίες κομμένες.
Δεν μπορώ να έχω παράπονο. Α, όλα και όλα. Δεν πλήττουμε καθόλου όμως.
Θα ξεχάσω εγώ που στο πρώτο μου μπάνιο σαβουριαστηκα σε κάτι σκαλιά, που κακό χρόνο να χουνε Παναγία μου, και μου φύγε όλο το μπιγκ τοου, ε; Αλλά εγιανα σε χρόνο ντετε. Ανάπλαση κυττάρων άψογη ο 30ρης.
Τι περίμενες και συ; Να αποσυρθώ;
Όχι!
Τα καλύτερα έρχονται!
Σαν απειλή μου ακούστηκε αυτό.