Αργά τις νύχτες φωνάζω στη μάνα μου να έρθει να με σκεπάσει. Δίπλα μου είναι ένα άλλο πρόσωπο που δεν μ’ακουει γιατί κοιμάται πιο βαθιά από μένα. Κοιμάται μ’αυτόν τον ύπνο που τον λένε έρωτα. Τον βαθύ τον ύπνο. Της πλάνης μας νανούρισμα.
Αργά τις νύχτες τινάζει αυτός ο διπλανός τα σκεπάσματα από πάνω του. Ξανά τα βάζω στη θέση τους. Μοιάζω εγώ να του χαρίζω αυτόν εδώ τον ύπνο, που σαν βγει να πει τις λέξεις του τις πρώτες ο ήλιος γίνεται μέθη. Για το κορμί. Για την αύρα. Για τα χρόνια που τρέχοντας φεύγουν.
Όρθιος ξαφνικά και γυμνός. Ντρέπομαι. Κοιτάω πίσω από τον ώμο μου. Στην πόρτα εκείνη. Με χαιρετάει και βουρκώνω. Δεν ξέρω γιατί αλλά στην αγάπη σου μάνα ήμουν αδύναμος να πω ένα ευχαριστώ. Γιατί βουρκώνω; Γιατί;
Μη φύγεις ποτέ. Να γαμηθούν οι έρωτες.
Μη φύγεις ποτέ. Σκοτώνω για να ζήσεις. Αν χρειαστεί σκοτώνω.
Δεν έχω κάνει τελικά τίποτα για σένα. Τίποτα ουσιαστικό. Εσύ όμως μονάχα θα μου πεις «Μα τι λες καρδούλα μου; Δεν θέλω τίποτα. Είσαι το παιδάκι μου».
Υγ: Τώρα αυτό ήταν άσχετο. Εγώ για αλλού ξεκίνησα και κατέληξα στο γραφείο έτοιμος να κλάψω. Τελικά η αυτοματική γραφή είναι βάλσαμο και αποκάλυψη. Θα πάρω τη μάνα μου τηλέφωνο. Μάλλον έχω καιρό να της πω «σ’αγαπω».
Υγ2: Όχι δεν έχει κανένα πρόβλημα υγείας. Έτσι μου βγήκε η σκέψη ότι μπορεί ανα πασα στιγμή να γίνει κάτι και να μην έχω προλάβει να της πω τι σημαίνει για μένα.
Ουφ, πρωί πρωί…γαμημένες ευαισθησίες…
Υγ3: Το τραγούδι που ακολουθεί είναι κάτι που έδειξα στον κύριο που κοιμάται δίπλα μου και το αγάπησε. Αληθινά…
Αργά τις νύχτες τινάζει αυτός ο διπλανός τα σκεπάσματα από πάνω του. Ξανά τα βάζω στη θέση τους. Μοιάζω εγώ να του χαρίζω αυτόν εδώ τον ύπνο, που σαν βγει να πει τις λέξεις του τις πρώτες ο ήλιος γίνεται μέθη. Για το κορμί. Για την αύρα. Για τα χρόνια που τρέχοντας φεύγουν.
Όρθιος ξαφνικά και γυμνός. Ντρέπομαι. Κοιτάω πίσω από τον ώμο μου. Στην πόρτα εκείνη. Με χαιρετάει και βουρκώνω. Δεν ξέρω γιατί αλλά στην αγάπη σου μάνα ήμουν αδύναμος να πω ένα ευχαριστώ. Γιατί βουρκώνω; Γιατί;
Μη φύγεις ποτέ. Να γαμηθούν οι έρωτες.
Μη φύγεις ποτέ. Σκοτώνω για να ζήσεις. Αν χρειαστεί σκοτώνω.
Δεν έχω κάνει τελικά τίποτα για σένα. Τίποτα ουσιαστικό. Εσύ όμως μονάχα θα μου πεις «Μα τι λες καρδούλα μου; Δεν θέλω τίποτα. Είσαι το παιδάκι μου».
Υγ: Τώρα αυτό ήταν άσχετο. Εγώ για αλλού ξεκίνησα και κατέληξα στο γραφείο έτοιμος να κλάψω. Τελικά η αυτοματική γραφή είναι βάλσαμο και αποκάλυψη. Θα πάρω τη μάνα μου τηλέφωνο. Μάλλον έχω καιρό να της πω «σ’αγαπω».
Υγ2: Όχι δεν έχει κανένα πρόβλημα υγείας. Έτσι μου βγήκε η σκέψη ότι μπορεί ανα πασα στιγμή να γίνει κάτι και να μην έχω προλάβει να της πω τι σημαίνει για μένα.
Ουφ, πρωί πρωί…γαμημένες ευαισθησίες…
Υγ3: Το τραγούδι που ακολουθεί είναι κάτι που έδειξα στον κύριο που κοιμάται δίπλα μου και το αγάπησε. Αληθινά…
8 σχόλια:
Gie mou pou pas!!??
Mana 8a paw sta Karavia!!!
Πίκρα μανούλα μου το γάλα
πικρά τα χρόνια μας τα υγρά
τα εργοστάσια μεγάλα
τα μεροκάματα μικρά...
hahahahha!
eisai theos!
kai egw eimai..to kserw!
giafto me agapane OLOI! :D
XXX
αμαν ρε νινι ,οταν δεν εχεις γκομενακι θυμασαι την μαμα?
ελα εδω να σε παρω αγκαλιτσα!
στον κύριο που κοιμάται δίπλα σου στο γραφείο εννοείς; :P
(μποφίλιου είναι όλα κλεισμένα. μετά τις 25 θα κοιτάξουμε)
Λοιπόν...αυτό το γράψιμο που λες αυτοματικό είναι μονίμως παρών στις τελευταίες μου αναρτήσεις. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το προτιμώ. Μετά το μετανιώνω, αλλά εκείνη τη στιγμή κάνει τη δουλειά του...και μάλιστα πολύ καλά! Συνέχισε το σου λέω...!
ουφ κι εγώ τρώω κάτι τέτοιες φλασιές..
μόνο οι αναίσθητοι ξεκόβουν εντελώς
me tsakises pali
Τα υστερόγραφα να τα βάζεις στην αρχή! Μας αγχώνεις! Επίσης, ΠΟΙΟΣ κοιμάται δίπλα σου; :P
john@pli prwi gia na se kraksw file!!!
stella@afou ksereis pws exw...
basnia@oxi oxi ton allo ennow
vk@synexizw kai na dw poios tha me stamatisei
tovene@poli tha thela na mai anaisthitos
one big@i diathesi ftaiei file mou
apparos dipla mou koimatai to amore mou kai ta isterografa einai gia to telos
kalimeraaaaaaaaaaaa se olous
Δημοσίευση σχολίου