Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

Domestic Violence



Από αυτό εδώ το παράθυρο πολλά μπορεί να δει κανείς. Κυρίως όμως τους «φάτσα κάρτα», δηλαδή τις δυο διπλανές μεζονέτες.
Είμαι στη δουλειά. Βόρεια προάστια. Οικογενειακές περιοχές. Μεγάλα σπίτια με αυλές. Δέντρα. Γρασίδι. Εδώ και κάποιες μέρες γέμισαν και φωτάκια και στολίδια. Όλα καλά στα προάστια. Όλα ήσυχα… Ώσπου την σιγή να διαλύσει μια φωνή. Απόγνωσης.
Όπως εκείνο το πρωί πριν από μήνες. Μια φωνή γυναίκας. Μεγάλης ηλικίας. Τρέξανε όσοι άκουσαν στα παράθυρα. Φασαρία από το απέναντι σπίτι. Κίνηση πίσω από τις μισοτραβηγμένες κουρτίνες. Η φωνή γίνεται ουρλιαχτό. Μια ακόμα γυναικεία την συνοδεύει. Κρατάει παρόμοιο τόνο. Που και που πετάγεται και μια άλλη μπάσα φωνή. Αντρική. Κοφτά. Απότομα.
Γρήγορα εμφανίζεται αστυνομία. Ούτε που κατάλαβε κανείς από πού. Χτυπάνε τις πόρτες. Τους ανοίγει μια κυρία γύρω στα 65 με κοντά μαλλιά. Σπασμένη φωνή αυτή την φορά. Τα όργανα της τάξης μπαίνουν στο σπίτι. Θα επιτελέσουν το καθήκον τους.
Μετά από λίγο οι φωνές λιγοστεύουν. Δεν εξαφανίζονται. Αρχίζουν σκαμπανεβάσματα έντασης. Ξαφνικά μια έκρηξη ντεσιμπέλ τρομάζει το «κοινό». Ένας ξερός ήχος και μετά τίποτα.
«Τι έγινε; Γιατί σταμάτησαν;» ρωτάει η Έλενα.
«Μαλάκα, γουστάρω!!! Πετάγεται ο Μιχάλης.
Μια από τις πόρτες απέναντι ανοίγει. Δυο αστυνομικοί . Τραβάνε έναν άντρα, αίμα να τρέχει από το κεφάλι του και μώλωπες στο πρόσωπο. Τον βάζουν στο περιπολικό. Δεν κοιτάει το σπίτι πριν μπει μέσα στο αυτοκίνητο. Ούτε από κανένα παράθυρο του σπιτιού ξεπροβάλει καμιά μορφή να τους δει που απομακρύνονται.
Fade out.
Στη δουλειά αναφερόμασταν σε αυτούς με τις φράσεις «ο τύπος με το βαρύ το χέρι» και «η γυναίκα του που τις άρπαξε». Η 65αρα ήταν «η δύσμοιρη η μάνα-αν είναι μάνα του ή μάνα της ακόμα δεν ξέρω-, τι έχει τραβήξει και αυτή;».
Σε κάποια φάση είχαμε δει και ένα πωλητήριο στην αυλόπορτα. Βγήκε μετά από λίγο.
Τώρα, μετά από τόσο καιρό, μια γυναίκα είναι στο μπαλκόνι και κρεμάει μια σειρά αστεράκια που συνδέονται με ένα καλώδιο, στα κάγκελα του σπιτιού. Σε λίγο βγαίνει και ο άντρας του περιπολικού. Είναι από πίσω της και την αγκαλιάζει από την μέση. Την φιλάει στο λαιμό και κάτι τις ψιθυρίζει. Εκείνη χαμογελάει. Από το εσωτερικό του σπιτιού ακούγεται μια φωνή. Η μάνα βγαίνει έξω και κρατάει ένα πιάτο. Μάλλον έχει γλυκά. Η γυναίκα παίρνει ένα, δαγκώνει μια μπουκιά και μετά ταΐζει το υπόλοιπο στον άντρα. Η μάνα χαμογελάει. Ο άντρας λέει κάτι και γελάνε όλοι μαζί. Δεν είναι πραγματικά χαριτωμένοι;
Fade out, again…
Η ιστορία είναι αληθινή.

10 σχόλια:

Pink_Fish είπε...

Και πολλές άλλες τέτοιες αληθινές ιστορίες. Άνθρωποι που τη μια στιγμή σε πιάνουν από τη μέση και την επόμενη γίνονται τέρατα.

One Happy Dot είπε...

αναρωτιέμαι ποιά είναι η αλήθεια του άντρα με το βαρύ χέρι...του άντρα στο περιπολικό...

One Big DJ είπε...

Nomizw kai oi dyo.

tovenito είπε...

πάντα πίσω από στολίδια ή λουσάτες κατοικίες κρύβονται μερικά από τα πιο μεγάλα δράματα. παρόλο το καμουφλάζ τίποτα δεν fade out

b|a|s|n\i/a είπε...

fade out fade in
http://www.youtube.com/watch?v=2D4VeykcTMQ

the boy with the arab strap είπε...

τι σε εκανε να γραψεις αυτη την ιστορια ?
και εχει σημασια αν ειναι αληθινη ?
αληθινη για αυτους μονο που την ζουν .
υ.γ. δεν γραφεις οπως εγραφες παλια για την καθημερινοτητα σου .

Ο ψεύτικος Πέτρος είπε...

@pink fish: Είναι αδιανοητο ότι συνεχιζουν να είναι μαζι! Μια φορα σηκωσες χερι, θα σηκωσεις και άλλη
@χαπι ντοτ: Όπως λεει και ο ΝτιΤζει «και οι δυο αληθειες». Παραξενο.
@Ντιτζει: «από παιδι αναρωτιομουν ποιος έχει τη δύναμη αυτός που χτυπάει ή αυτός που πονάει;»-το παιχνιδι της εξουσιας. @τοβενε: Μπα, τοβενακο νομιζω η ζωη στα ασχημα κανει δικαιη μοιρασια. Συνηθως…
@Μπασνια: Δεν το ειδα γιατι δεν ειμαι στη δουλεια αλλα αν δεν κανω λαθος είναι από τον τελευταιο δισκο και εχει μια εκπληκτικη (;) κραυγη του Smith;
@Λοστ θοτς: Τους βλεπω εδώ και κατι μερες και μου ηρθε όπως όλα σχεδον. Αυτοματη γραφη. Είναι αληθινη για ολους μας γιατι είναι διπλα μας, αν και όπως λεει ο λαος μας(σικ) «δεν ξερεις τι καημο κρυβει κάθε πορτα που κλεινει». Οσο για την καθημερινοτητα μου που δεν γραφω πια για αυτή θα στο εξηγησω αναλυτικα σε ένα ποστ. Ελπιζω να βρω τον τροπο και την ανεση να το καμω.

b|a|s|n\i/a είπε...

ναι! που μαζί με το it's over αποδεικνύουν ότι μερικά πράγματα όσα χρόνια και να περάσουν, παραμένουν το ίδιο μαγικά και συγκλονιστικά...

Ο ψεύτικος Πέτρος είπε...

Καλά τώρα τα παραλές. Δεν θα καταφέρουν να φτάσουν τα επίπεδα της 1ης περιόδου. Αλλά παραμένουν αξιοπρεπείς και έχουν επηρεάσει πάρα πολύ κόσμο που τους έχει όμως ξεπεράσει. Κάτσε να σου στείλω ένα παράδειγμα. Από μειλ ένα τορρεντ

stella είπε...

κοιτα πανω στο σεξ μερικα χαστουκακια στο ποπουδακι δεν ειναι ασχημα!
αρκει να μην βγαζει και την ζωνη!
χααχαχαχαχ
μα τι ανωμαλες που ειμαστε μερικες!
τον ταιζε κιολας?
μωρε τηγανοψωμο τον πουστη απο εκεινα τα καλα που εκανε παλια και η αλλη και εστηλε μια γειτονια ολακερη.
παντος επρεπε να μας γραψεις κατι δικο σου!
απλο καθημερινο ,της διπλανης πορτας!
ετσι απλο βρε με το νυχτικακι του!!
αχαχαχχα
καλημερα.

Myspace profile:Πήγα κ' ήρθα, που λενε...

Αν με βαρεθηκες...

Σημειωση για τις ετικετες...

Θεώρησα πρέπον να αναφέρω τον δημιουργό και τον τίτλο του έργου τέχνης που επισυνάπτω κάθε φορά στην εκάστοτε ανάρτηση… Ελπίζοντας να βοηθήσω έστω και λίγο την αισθητική μας… Δείτε λοιπόν τις ετικέτες…

Για Μένα

VerveEarth (Τι να κανω αφου με παρακαλεσανε οι ανθρωποι να τους διαφημισω!!!)

ok...that's just ego!!!