Στοιχειο δευτερο: Χερια

Λόγια συμμετρικά και όμορφα γιατί όταν μιλάς σε ένα ζώο δεν έχει σημασία τι λες αλλά πως το λες. Θα είναι ήσυχο αν το χαϊδέψεις και του μιλήσεις γλυκά ακόμα και αν του λες πόσο ωραία σούπα που θα κάνει το κεφάλι του βραστό.

«Στρατηγέ, ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ. Ξέρει να πετάει, ξέρει και να σκοτώνει. Μόνο που έχει ένα ελάττωμα: Ξέρει να σκέφτεται.»
Όλοι μιλάμε αυτές τις μέρες. Άλλοι κουραστήκαν πιο νωρίς. Άλλοι πιο αργά. Άλλοι καθόλου. Άλλοι πάλι δεν ασχολήθηκαν. Η μάνα μου θέλει σήμερα να βγει να πάρει τα δώρα των Χριστουγέννων για τα μικρά. Η ζωή συνεχίζεται. Την αγαπώ. Απλά μερικές φορές θα ήθελα να μην μοιάζει τόσο πολύ στην Ντενυ Μαρκορα. Και η ζωή και η μαμα…
«δεν φιλοσοφούμε για να σώσουμε την επανάσταση, αλλά για να σώσουμε την σκέψη μας και την συνοχή μας»
Οι προτάσεις και οι παράγραφοι μου πεθαίνουν γρήγορα. Μικρά σώματα και μικρές ζωές. Νομοτέλεια. Όπως τα έντομα.
"Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, πως θα γενούνε τα σκοτάδια φως;"
Δεν σε πολύ νοιάζει. Αρκεί να έχεις και συ την λυχνία σου να βλέπεις πόσα πήρες και πόσους γαμησες. Να χύσεις μπορείς ακόμα; Ε, τότε μπράβο σου ανθρωπάκο!
«Φωτογραφίσανε τον πόνο και έχει χρώμα κίτρινο»
Λυπουμεθα. Τι φιάσκο και αυτό. Αφιερώνουμε στους νεκρούς βίντεο και τραγούδια. Πόσο μοντέρνο στ’αληθεια! Θα κατέβω και εγώ στους δρόμους με αποπληρωμένες δόσεις για νέες εμπειρίες καταναλωτικές. Κρίμα για την βιτρίνα. Κρίμα. Πόσο θα θελα να έχω και ένα και δυο και τρία κινητά! Το τελευταίο κείμενο που μου διάβασες ήταν μια διαφημιστική καταχώρηση από τον κατάλογο του Πλαισίου. Το βρήκα πράγματι ρομαντικό! Μετά έφυγες να ψάξεις άλλους πουτσους. Τι; Σε σοκάρω; Μετά από όλα αυτά που συνέβησαν σε σοκάρω εγώ; Οποία ευχαρίστησης στον ουρανίσκο μας Μοργκανα!
«καταλήγουμε στο να αγαπούμε τους βασανιστές μας επειδή υπάρχουν για να μας βασανίζουν με λογικές μεθόδους βασανιστηρίων. Αυτό φαίνεται τόσο φυσικό από τη στιγμή που δεν παρουσιάζεται τίποτα άλλο...»
Να έρθουν όλα από μόνα τους. Ναι αυτό θα ήθελες. Να σαι κοιμισμένο κομμάτι ανθρώπινο λιγάκι, που να γκρινιάζει για τη ζωή και να βιώνει εμπειρίες faux, σαν τον Πέτρο. Μήπως και συ λοιπόν θες την συνταγή; Για έναν ψεύτικο Κώστα, μια ψεύτικη Γιώτα, έναν ψεύτικο Άρη(σ’αγαπω), μια υπέροχα ψεύτικη θεια στην κουζίνα από κερί.
«Ούτε η επανάσταση ούτε η ανωτερότητά της ακτινοβολούν σήμερα στον κόσμο, αλλά ο μηδενισμός» Μάλλον κάποια πράγματα αρχίζουν να αργοσαλεύουν κάτω από το δέρμα μας.
Γι’αυτό αγαπώ τις ταινίες τρόμου. Τα πορνό επίσης.
Έλα σπίτι μικρό μου και θα σου διαβάσω Ποε και απόψε. Μόνο που εκείνο τον μπαλτά στο συρτάρι, θα τον έχω καλοτροχησμενο.
«Οι υπάλληλοι του δήμου ξεπλένουν το αίμα στην πλατεία των ανθρωποθυσιών». Ένας στο χώμα ναι, αλλά κανείς δεν του μίλησε εκεί στου Μωραΐτη για τον αγώνα. Μόνο για το expansion του w.o.w. Έλα, πάμε για Ντοτα στα Εξάρχεια και ίσως σταθούμε τυχεροί!
«Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέσει την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.»
Χέρια ματωμένα. Από την μάχη που δώσαμε πάνω από το τελευταίο σορτσάκι Galliano στο Golden Hall.

« [Υ.Γ.] Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ήπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου»

Στο σημερινό κείμενο αποδομηθηκαν από τον Ιερόσυλο Πέτρο, οι : Καρυωτάκης Κώστας, Οκτάβιο Πας, Κατερίνα Γώγου, Ναζιμ Χικμετ, Κορνήλιος Καστοριαδης, Τσαρλς Μπουκοφσκι, Μπερτολ Μπρεχτ, Αλμπέρ Καμυ και ουχί ο Πόε…