Αυτα που σταματουν να με νοιαζουν ειναι οσα μου χαρισες
Να με φοβαμαι ή να με φοβουνται.
Μπλεκοντας την πορεια μου στα δαχτυλα μιας γλυκειας φωνης. Ειναι σαν να θελω να γραψω το τελευταιο μου κεφαλαιο και να ανοιξω την πορτα να φυγω.
Οσα ποτε δεν θα μαθουν και που μαλλον δεν τους αφορουν.
Πως ο πονος ειναι τεχνη στο ρεζερβουαρ μα η ευτυχια ειναι ηλιοβασιλεμα στην Λευκαδα. Βουτιες στην Χρυση και τσίπουρα στο Γκαζοχωρι. Καυγαδες πανω απο λογαριασμους και το "Να προσεχεις" ξημερωματα που μ'αφηνεις στο σταθμο.
Τα φιλια μπροστα απο μια οθονη ανοιγμενη στο airtickets και ζεστες αγκαλιες στο σπιτι μου που τα καλοριφερ χαλανε συνεχεια. Το βραδυ στο Why Sleep. Δωδεκα μηνες πριν. Τα λογια του Χατζιδακι. Τα λογια τα δικα σου.
Τα τσιγαρα μας που ειναι ιδια. Τα ρουχα μας που εχουν το ιδιο μεγεθος. Αυτο το "μας" που ζει και δυναμωνει μερα με την μερα. Που ποτε δεν σκεφτηκα πως ειναι λιγο. Που ποτε δεν το αμφισβητησε κανεις.
Που σ'αγαπησαν ολοι μου οι φιλοι. Που αγαπησα και εγω τους δικους σου.
Που εχει παει δυο το πρωι και γραφω για σενα.
Για σενα και την ευτυχια. Συνωνυμα πια.
Ξερωντας πως εζησα μ'αυτα και οχι "καπως ετσι".
Και μας αξιζε να ζησουμε αυτον τον χρονο.
Εναν ολοκληρο χρονο ρε.
Να με φοβαμαι ή να με φοβουνται.
Μπλεκοντας την πορεια μου στα δαχτυλα μιας γλυκειας φωνης. Ειναι σαν να θελω να γραψω το τελευταιο μου κεφαλαιο και να ανοιξω την πορτα να φυγω.
Οσα ποτε δεν θα μαθουν και που μαλλον δεν τους αφορουν.
Πως ο πονος ειναι τεχνη στο ρεζερβουαρ μα η ευτυχια ειναι ηλιοβασιλεμα στην Λευκαδα. Βουτιες στην Χρυση και τσίπουρα στο Γκαζοχωρι. Καυγαδες πανω απο λογαριασμους και το "Να προσεχεις" ξημερωματα που μ'αφηνεις στο σταθμο.
Τα φιλια μπροστα απο μια οθονη ανοιγμενη στο airtickets και ζεστες αγκαλιες στο σπιτι μου που τα καλοριφερ χαλανε συνεχεια. Το βραδυ στο Why Sleep. Δωδεκα μηνες πριν. Τα λογια του Χατζιδακι. Τα λογια τα δικα σου.
Τα τσιγαρα μας που ειναι ιδια. Τα ρουχα μας που εχουν το ιδιο μεγεθος. Αυτο το "μας" που ζει και δυναμωνει μερα με την μερα. Που ποτε δεν σκεφτηκα πως ειναι λιγο. Που ποτε δεν το αμφισβητησε κανεις.
Που σ'αγαπησαν ολοι μου οι φιλοι. Που αγαπησα και εγω τους δικους σου.
Που εχει παει δυο το πρωι και γραφω για σενα.
Για σενα και την ευτυχια. Συνωνυμα πια.
Ξερωντας πως εζησα μ'αυτα και οχι "καπως ετσι".
Και μας αξιζε να ζησουμε αυτον τον χρονο.
Εναν ολοκληρο χρονο ρε.
6 σχόλια:
Οι αναμνήσεις θα μείνουν..
Καλημέρα..
"σταματουν να με νοιαζουν ειναι οσα μου χαρισες"
δεν θα σταματήσουν να σε νοιάζουν
είναι δικά σου
απλά
θα υπάρξει και επόμενος? Σε χάσαμε...ελπίζω να είσαι καλά, καλά, καλά :)
...αυτές οι σκέψεις, η μουσική,οι αναμνήσεις, ξεχειλίζουν από αγάπη που δείχνει να σκορπίστηκε απλόχερα και σε εκείνα τα καταγάλανα ιόνια νερά...ίσως κατεβαίνοντας και αρκετά σκαλοπάτια μέχρι να ακουμπήσει στη ζεστή άμμο...και να μείνει εκεί έως το σούρουπο...
- σσσσσσς! μην κάνεις φασαρία
- γιατί; τι έγινε;
- κάποιος είναι εκεί, σσσσσσς!
- που; άσε με να δω
- μην με σπρώχνεις ανόητε. κάτσε εδώ. είναι ένα αγόρι που ζωγραφίζει στον τοίχο...φαίνεται τόσο...λυπημένο
- ζωγραφίζει ε; για να δω, για να δω
- κάνε ησυχία. θα μας καταλάβει
- ε και;
- βλάκα. δεν πρέπει να το διακόψουμε πριν τελειώσει.
- γιατί; θα του πω να μου ζωγραφίσει ένα πορτραίτο. ποτέ δεν με έχει ζωγραφίσει κανένας
- σκάσε βλάκα. δεν το βλέπεις. δεν θέλει να το διακόψουν. φαίνεται να πονάει τόσο πολύ. πάμε. φεύγουμε
- τι;
- άκουσες. πάμε, τώρα
- καλά, καλά... εγώ απλά ήθελα να του πω πόσο ωραία ζωγραφίζει
:-)
πολύ μ'άρεσε όλο αυτό.. είδα κάποια που αναγνώρισα κι αυτό μ'άρεσε επίσης, χεχε.
να'σαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου